Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1859 Esas 2019/14811 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1859
Karar No: 2019/14811
Karar Tarihi: 03.10.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1859 Esas 2019/14811 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2019/1859 E. ve 2019/14811 K. sayılı kararda, sanıkların hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum edildiği belirtiliyor. Sanıkların temyiz istemleri reddedilirken, yapılan incelemeler sonucu sanıkların mala zarar verme suçundan verilen cezanın adli para cezası olduğu için temyize uygun olmadığı belirtilerek reddedildi. Hırsızlık suçu nedeniyle verilen cezada maddi hata görüldü ve hesap hatası sonucu eksik ceza tayin edildiği anlaşıldı. Ayrıca, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu birden fazla kişi tarafından işlendiği için ceza arttırımının yapılması gerektiği belirtildi.
Kanun Maddeleri:
- 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143/1. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nın 62/1. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 119/1-c maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi

2. Ceza Dairesi 2019/1859 E. , 2019/14811 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karara yönelik itirazın İstanbul Anadolu 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 16.04.2015 günlü, 2015/498 D. iş sayılı kararı ile reddine karar verildiği ve bahse konu kararın itiraz incelemesinden geçmek suretiyle kesinleştiği belirlenerek yapılan incelemede;
1-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanıkların temyiz isteklerinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan; sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Sanıklar hakkında hırsızlık eylemleri nedeniyle hüküm kurulurken uygulama maddesinin TCK"nın 142/2-h maddesi yerine suç tarihinde yürürlükte bulunmayan aynı Kanun"un 142/1-b maddesi olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün maddi hata olarak görülmüş; sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h ve 143/1. maddeleri uyarınca belirlenen 7 yıl 7 ay 15 gün hapis cezasından aynı Kanun"un 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken, 6 yıl 4 ay 7 gün hapis cezası yerine hesap hatası sonucu 6 yıl 4 ay hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayin edilmesi ve yine iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık ..."a verilen cezanın 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c maddesi uyarınca arttırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının sanıklar hakkında hırsızlık suçundan tayin olunan hapis cezasının infazı aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 03/10/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.