Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/13472 Esas 2018/4506 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/13472
Karar No: 2018/4506
Karar Tarihi: 18.06.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/13472 Esas 2018/4506 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, müvekkilinin annesi tarafından açılan banka hesabına uzun bir süre haberi olmadığını belirterek, hesaptan 10.971 TL'nin 1990 tarihinden itibaren en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davalı vekili ise zamanaşımı itirazında bulunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme, dava değerinin 01/01/2005 yılında Türk Lirası'nda 6 sıfır silinmesinden sonra 0,019971 TL olduğunu ve bu meblağın hesap işletim ücreti olarak sıfırlandığını belirterek, davacıya ödenecek herhangi bir paranın kalmadığını kabul etmiş ve davanın reddine hükmetmiştir. Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda, davacı vekilinin tüm itirazları reddedilmiş ve mahkeme kararı onanmıştır.
Kanun Maddeleri: Zamanaşımı Süresi (TMK md. 146), Bankacılık Kanunu (BK md. 38)

11. Hukuk Dairesi 2016/13472 E. , 2018/4506 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İskilip Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 22.03.2016 tarih ve 2014/40-2016/734 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili adına annesi ... Üce tarafından 27/09/1985 tarihinde davalı İskilip Şubesi’nde 10203 numaralı Küçük Cari Hesabı açıldığını ve seri numarası belirtilen defterin verildiğini, hesaba son işlem tarihi 04/01/1990’a kadar 10.971 TL yatırıldığını, müvekkilinin bu hesaptan uzun bir süre haberi olmadığını, banka hesap defterinin evde tesadüfen bulunduğunu, bankaların kendilerine yatırılan paraları iade etmekle yükümlü olduğunu ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 10.971 TL"nin 1990 tarihinden itibaren en yüksek banka mevduat faizi/akdi faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı itirazında bulunmuş, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava değerinnin 01/01/2005 yılında Türk Lirası’ndan 6 sıfır silinmesinden sonra 0,019971 TL olduğu, bu meblağında hesap işletim ücreti olarak davalı tarafça sıfırlandığı, davacıya ödenecek herhangi bir paranın kalmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 18.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.