Tefecilik - Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4046 Esas 2020/156 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4046
Karar No: 2020/156
Karar Tarihi: 01.06.2020

Tefecilik - Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4046 Esas 2020/156 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen ve 2020/4046 E. ve 2020/156 K. sayılı kararda, sanığın tefecilik suçu ile suçlandığı ancak 5237 sayılı TCK'nin 241/1 maddesi uyarınca cezanın üst sınırına göre 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süresi nedeniyle davanın zamanaşımına uğradığı belirtilmektedir. Bu nedenle, tefecilik suçlaması açısından sanık hakkında ayrı ayrı beraat kararı verildiği ifade edilmektedir. Ayrıca, resmi belgede sahtecilik suçundan açılan davanın da, Hazine'nin doğrudan zarar görmediği ve bu suçtan katılan sıfatını kazanmadığı için reddedildiği belirtilmektedir.
Kararda CMK'nın 223/2-e ve 223/2-a maddeleri ile 317, 321, 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8 maddelerinin de gözetildiği ifade edilmektedir.

9. Ceza Dairesi 2020/4046 E. , 2020/156 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik, Resmi belgede sahtecilik
Hüküm : Tefecilik suçu bakımından CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca, resmi belgede sahtecilik suçu bakımından CMK"nın 223/2-a maddesi uyarınca ayrı ayrı beraat

Dosya incelendi;
Sahtecilik suçundan açılan kamu davasında suçtan doğrudan zarar görmeyen ve bu suçtan katılan sıfatını da kazanmayan Hazine"nin vekili marifetiyle yapmış olduğu bu suça yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, incelemenin katılan vekilinin tefecilik suçu hakkındaki temyiz istemiyle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Tefecilik suçu bakımından suç tarihinin gerekçeli karar başlığında son ödünç paranın verildiği 22/02/2008 tarihi yerine 2007 olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir.
Sanığın üzerine atılı tefecilik suçunun 5237 sayılı TCK"nın 241/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırına göre aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu, dava konusu somut olayda son ödünç para verme eyleminin 22/02/2008 tarihinde meydana geldiği, belirtilen tarih ile inceleme günü arasında 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE 01/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.