Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9711 Esas 2019/5937 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9711
Karar No: 2019/5937
Karar Tarihi: 09.05.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9711 Esas 2019/5937 Karar Sayılı İlamı

Özet:

12. Ceza Dairesi tarafından verilen kararda, sanığın taksirle yaralama suçundan mahkum olduğu ve TCK'nın 89/1, 89/2-b, 22/3 ve 53/1. maddeleri gereğince cezalandırıldığı belirtiliyor. Ancak, TCK'nın 53/1-3. maddelerindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanması mümkün olmadığına dikkat çekilerek, hak yoksunluğuna hükmedilmesi kanuna aykırı Görüldüğünden hüküm bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca bozuluyor. Yargılamanın yenilenmesine gerek kalmadan, hüküm fıkrasından TCK'nın 53/1. maddesi gereğince hak yoksunluğu uygulanmasına ilişkin paragrafının çıkarılması suretiyle, geri kalan yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün onanmasına karar veriliyor.
Kanun maddeleri: TCK'nın 89/1, 89/2-b, 22/3, 53/1. maddeleri

12. Ceza Dairesi 2017/9711 E. , 2019/5937 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 22/3, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bilinçli taksirin uygulanmasına ilişkin TCK"nın 22/3. maddesinin, temel ceza maddesi olan 89/1. maddesinden sonra uygulanması gerektiği halde, artırıma ilişkin 89/2-b maddesinden sonra uygulanması sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK"nın 53/1-3. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının TCK"nın 53/1. maddesi gereğince hak yoksunluğu uygulanmasına ilişkin paragrafının hükümden çıkarılması suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.