Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm üst Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Anayasanın 40/2, CMK’nın 232/6 ve 34/2 ile 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddeleri gereğince, kararda, başvurulacak kanun yolu, süresi, mercii ve şeklinin kuşkuya yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerektiği halde, sanığın yüzüne karşı verilen hükümde, kanun yolu başvuru süresinin, kararın “tefhiminden” itibaren başlayacağının belirtilmesi yerine, “tebliğden” itibaren başlayacağının ifade edilmesi suretiyle yanılgı oluşturulduğu ve bu haliyle tefhimin, yukarıda anılan Kanun maddelerinde öngörülen yöntemlere uygun olarak yapılmadığı anlaşılmakla gerekçeli kararın da sanığa tebliğ edildiğine dair belgeye rastlanılmaması karşısında, gerekçeli karar sanığa tebliğ edilmişse tebliğe ilişkin belgenin, tebliğ yapılmamış olması halinde ise usulüne uygun tebligat yapılıp tebliğ belgesinin, verilmesi halinde temyiz dilekçesinin ve sanığın temyiz istemine ilişkin düzenlenecek ek tebliğnamenin gönderilmesi için dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 08.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.