MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 03/11/2010-15/03/2012 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığını, davacının işe girerken mesai saatlerinin 08:30-18:00 saatleri arası olduğunun söylediğini, 15 dakika yemek molası olduğunu, daha sonra davalı şirketin müvekkilinden 20:00’ye kadar çalışmasını istediğini, davacının ise saat 20:00 ye kadar çalışabilmesi için servis olması gerektiğini, çünkü o saatte eve dönüşünün zor olduğunu belirttiğini, bu nedenle davalı şirketin müvekkilinin iş ahlakına uymadığı gerekçesiyle iş akdini haksız feshettiğini, ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının çağrı merkezi departmanında çalıştığını, davalı şirkete başvuran herkese iş başvuru formu doldurtulduğunu, davacının formdaki fazla ve vardiyalı çalışma hususlarını kabul ettiğini, iş başvuru formunda ve iş akdinde belirtilen yükümlülüklere sözlü ve yazılı olarak uyarılmasına rağmen uymadığını, bu davranışları nedeniyle davacının iş akdinin İş Kanunu 25/II kapsamında feshedildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, taraflar arasında yapılan yazılı iş sözleşmesinde davacının mesai yapmayı kabul ettiğinin sabit olduğu, bu suretle davacı işçinin işyerinde mesaiye kalmayı kabul etmemesinin davalı işverenliğe iş akdini haklı nedenle feshetme imkanı tanıdığından yapılan feshin haklı olduğu ve davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanamayacağı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, iş sözleşmesinin işverence haklı olarak feshedilip feshedilmediği noktasında toplanmaktadır.
Dosya kapsamına göre, davacının iş sözleşmesinin iş başvuru formunda fazla çalışmaya onay verdiği halde, fazla mesaiye kalmadığı gerekçesiyle işverence feshedildiği anlaşılmaktadır.
Fazla çalışma ücretini düzenleyen 4857 sayılı yasanın 41/7. maddesinde, fazla çalışma için işçinin onayının alınması gerekeceği açıkça belirtilmiştir. Yine aynı yasanın çalışma süresini düzenleyen 63. maddesinde çalışma sürelerinin uygulanma şekillerinin Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca hazırlanacak yönetmelikle düzenleneceği hükme bağlanmıştır. Bu madde hükmü gereğince çıkartılan ve 06.04.2004 tarihli resmi gazetede yayınlanan İş Kanununa İlişkin Fazla Çalışma ve Fazla Sürelerle Çalışma Yönetmeliği"nin 9. Maddesinde, “Fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma yaptırmak için işçinin yazılı onayının alınması gerekir. Zorunlu nedenlerle veya olağanüstü durumlarda yapılan fazla çalışma ve fazla sürelerle çalışma için bu onay aranmaz. Fazla çalışma ihtiyacı olan işverence bu onay her yıl başında işçilerden yazılı olarak alınır ve işçi özlük dosyasında saklanır.” düzenlemesi getirilmiştir. Davalı işveren tarafından dosyaya sunulan onay belgesi 2010 yılına ait olup, feshin gerçekleştiği tarihi kapsar bir onay belgesi sunulmamıştır. İşçiden fazla çalışma yapılması için onay alınmasını gerektirmeyecek zorunlu bir sebebin veya olağanüstü durumun var olduğu da iddia ve ispat edilmemiştir. Bu halde, davacının 2012 yılında fazla çalışma yaptırılmasına ilişkin onayı alınmadığı dosya içeriğince sabit olduğuna göre, işçinin onayı olmadan fazla çalışmaya kalmadığı gerekçesi ile iş akdinin feshi haksızdır. Kıdem ve ihbar tazminatı isteklerinin kabulü gerekirken yazılı gerekçe ile reddine karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 18.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.