Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/20122 Esas 2017/6430 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar, iş kazası sonucu maluliyetten doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava, iş kazasından kaynaklı maddi tazminat istemine ilişkindir.
Temyiz olunan 27.04.2015 tarihli ek karar Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun değişik 432. maddesi gereğince miktar itibariyle kesin olduğu belirtilerek temyiz süresinin geçirilmesi nedeniyle, temyiz isteminin yerel mahkemece reddine ilişkindir.
Davacının davasını fazlaya ilişkin hakkını saklı tutarak kısmi dava olarak açtığı, dava konusu edilen hakkın tamamı dikkate alındığında kararın kesinlik sınırına tabi olmadığı gözetilerek ek kararın yerinde olmadığı anlaşılmıştır.
Davacı vekilinin iş bu ek kararı süresi içerisinde 04.05.2015 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmıştır.
Bu durumda, Yerel Mahkemenin davalı vekilinin temyiz isteminin reddine dair 27.04.2015 tarihli ek kararının BOZULARAK KALDIRILMASI ve davalı vekilinin 26.03.2015 tarihli asıl karara karşı temyiz itirazlarının incelenmesi gerekmiştir.
Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine, temyiz edenin sıfatına, temyiz kapsam ve nedenlerine göre, davacı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlere yükletilmesine, 18.09.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.