Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/955 Esas 2019/5893 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : CMK 231/11 maddesi gereğince hükmün açıklanması ile; TCK"nın 85/1, 62, 53/1-a-c-d-e, 53/2-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle öldürme suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 85/1, 62. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Isparta 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.03.2010 tarihli ve 2010/28 esas, 2010/163 karar sayılı kararının 02.04.2010 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 16.11.2011 tarihinde TCK"nın 204/1. maddesinde tanımlanan resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği ve Aydın 1. Ağır Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 02.11.2017 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Isparta 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 07.06.2018 tarihli ve 2017/1160 Esas, 2018/641 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi;
Sanığın gözaltında geçirdiği sürenin, TCK"nın 63. maddesi uyarınca hükmedilen cezasından mahsup edilmesine karar verilmemiş ise de, bu hususun infaz aşamasında değerlendirilebileceği dikkate alınarak bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasından TCK"nın 53/1-3. maddeleri gereğince hükmedilen hak yoksunluğuna ilişkin (5) ve (6). paragraflarının çıkartılması suretiyle ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 08.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.