Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/1679 Esas 2018/6090 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


Davacı vekili müvekkilinin davalı işyerinde 01/08/2008 tarihinden 22/05/2012 tarihine kadar aralıksız çalıştığını, maaşının düzenli ödenmemesi ve fazla mesai ücretleri ile sosyal haklarının ödenmemesi nedeniyle 22/05/2012 tarihinde iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini, işyerinde iki vardiya olduğunu, 07.00-19.30 ve 19.00-07.00 saatleri arası çalıştığını, ayda bir pazar günü çalıştığını, yıllık izinlerini kullanmadığını, dini ve milli bayramlarda çalıştığını, asgari geçim indiriminin ödenmediğini belirterek kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının alacaklarının zamanaşımına uğradığını, davacının 22/05/2012 tarihli dilekçesi ile başka bir iş bulduğu gerekçesi ile istifa ettiğini, fazla mesai yaptığı zamanlarda ücretinin ödendiğini, ulusal bayram genel tatil ücretinin ödendiğini, yıllık izinlerini kullandığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Bozma ilamına uyan Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece, davanın kabulüne dair verilen karar, Dairemizin 11/05/2017 tarihli ilâmıyla, davacının işe başladığı tarihin 01/08/2008 olarak kabul edilmesi gerektiği gerekçesi ile bozulmuştur.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 176. maddesinin ikinci fıkrasına göre “Aynı davada, taraflar ancak bir kez ıslah yoluna başvurabilir.”
Dosya içeriğinden, davacının 16/12/2013 tarihinde dava konusu alacak taleplerini ıslah ettiği, daha sonra da 17/11/2014 tarihinde de aynı alacak taleplerinin sonucunu yeniden ıslah ile artırdığı anlaşılmaktadır.


Somut olayda, Mahkemece, bozma sonrası geçersiz olan ikinci ıslah dilekçesi nazara alınarak hüküm kurulması doğru olmamıştır. Bozma sonrası davacının kabul edilen hizmet süresine göre alacakları tespit edilmeli, ancak ilk ıslah dilekçesinde artırılan miktarlar dikkate alınarak dava konusu alacakların hüküm altına alınması gereklidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.