Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9239 Esas 2019/5867 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9239
Karar No: 2019/5867
Karar Tarihi: 08.05.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9239 Esas 2019/5867 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine karar verdi. Ancak, mahkeme kararı sanık müdafii ve savcılar tarafından temyiz edildi. Yapılan değerlendirme sonucunda, savunmaların bazı yönleri reddedilse de, mahkemenin ceza seçeneği ve yaralanan kişinin durumu hakkında yaptığı hatalar nedeniyle karar bozuldu. Sanık hapis cezasına çarptırılmıştı ancak, bu ceza adli para cezasına çevrilemeyeceği göz ardı edilmişti. Ayrıca, yaralanan kişinin durumu hakkında tam bir inceleme yapılmadan karar verilmesi de hukuka aykırıydı. Kararın bozulması gerektiği sonucuna varıldı ve 5320 sayılı kanuna uygun biçimde hükmün bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise şöyle: TCK'nın 89/1-2, b, 62, 53/6, 50/1, a ve 52/2-4 maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2017/9239 E. , 2019/5867 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2, b, 62, 53/6, 50/1, a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin ve mahalli Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Hapis cezası ile para cezasının seçimlik olarak düzenlendiği TCK’nın 89/1. maddesi gereğince hapis cezası tercih edilerek uygulama yapılması karşısında, bu cezanın artık adli para cezasına çevrilemeyeceği gözetilmeyerek TCK’nın 50/2. maddesine muhalefet edilmesi,
2- 24/10/2014 tarihinde Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı Başkanlığından alınan mağdurun yaralanmasına ilişkin raporda "Duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflaması veya yitirilmesi açısından 18 ay sonra değerlendirme yapılabileceği" belirtildiği halde bu süre geçtikten sonra Adli Tıp Kurumundan tekrar rapor aldırılmadan eksik inceleme ile karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin ve mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 08/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.