MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Beraat

Sanığın işyerinde herhangi bir alışveriş yapılmadığı halde, alışveriş yapılmış gibi kendisine para ihtiyacı nedeniyle değişik tarihlerde başvuran birden fazla kişiye ait kredi kartları ile pos cihazları aracılığıyla komisyon karşılığı işlem yapıp, tefecilik faaliyetinde bulunduğu ve bu faaliyeti kapsamında 2010 takvim yılında sahte fatura düzenlediği ve kullandığı iddiası ile açılan davada; vergi suçu ve vergi tekniği raporlarında, stokunun olmadığı, mal alımından fazla satımının olduğu, kredi kartı kullanılan kişilere fatura düzenlemeyip başka kişilere fatura düzenlendiği, satış yapıp fatura düzenlediği üç mükellef ile alım yapıp faturasını kullandığı, üç mükellef olup, alımlarının sadece kontör olduğu, 02.01.2010 tarihinde kontör alımına başlamasına rağmen 36 adet fatura ile 199.566,50 TL tutarında satış yapmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğunun belirlenmesi karşısında;
1-Sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarının oluşabilmesi için sahte faturaların 213 sayılı VUK"nın 230. maddesinde sayılan zorunlu unsurları taşıması gerektiği, aksi takdirde ilgili Kanunun 227/3. maddesine göre hiç düzenlenmemiş sayılacağı, sanığın düzenlediği ve kullandığı iddia olunan faturaların asılları veya onaylı örneklerinin dosya içerisinde bulunmadığı anlaşılmakla; 2010 takvim yılında düzenlediği ve kullandığı iddia olunan sahte faturaların dava zamanaşımı ve zincirleme suç hükümlerinin uygulanması bakımından önemli olduğu da nazara alınarak, denetime olanak verecek sayıda faturaların aslı ya da onaylı örneklerinin duruşmaya getirtilip incelenerek kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Faturaların zorunlu bilgileri içerdiğinin tespit edilmesi durumunda;
a) Suçlara konu olan faturaları düzenleyen ve kullanan mükellefler hakkında düzenlenmiş vergi inceleme raporlarının ilgili vergi dairesinden getirtilmesi,
b) Aynı mükellefler hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması; dava açılmış ise, dosyalarının getirtilerek incelenmesi ve bu davayla ilgili belgelerin onaylı örneklerinin çıkartılarak dosya içine konulması,
c) Faturaları düzenleyen ve kullanan şirket yetkilileri veya kişilerin, CMK"nın 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenmesi; kendilerinden, sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kime verdiklerinin, kullandıkları faturaları kimden aldıklarının, sanığı tanıyıp tanımadıklarının ve faturaların alınması ve verilmesi konusunda sanığın bir iştirakinin bulunup bulunmadığının sorulması,
d) Gerektiğinde, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi için;
aa) Faturayı düzenleyen ve kullanan mükellefe ait mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyelerinin, teslim ve tesellüm belgelerinin, bedelinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun ve kanıtlama yeterliliği olan banka hesaplarının ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgelerin; faturaları kullananlara ait yeterli mal girişi veya üretimi olup olmadığına ilişkin belgelerin getirtilmesi,
bb) Daha sonra, faturaları düzenleyen mükellefler ile kullanan mükellef ve kişilerin ticari defterleri ve belgeleri üzerinde karşılıklı bilirkişi incelemesi yaptırılması,
Sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, 4369 sayılı Yasa ile 213 sayılı Yasanın 359. maddesinde yapılan değişiklikle vergi ziyaı doğmasının suçun unsuru olmaktan çıkartıldığı da gözetilmeksizin yanlış ve yetersiz gerekçe ile eksik araştırma sonucu hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.04.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.