MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 17. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 18/02/2015 gün ve 2014/1284-2015/86 sayılı kararı onayan Daire’nin 25/04/2016 gün ve 2015/9509-2016/4615 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili tarafından davalı ...... isimli gemiye verilen kurtarma yardım hizmeti nedeniyle 1.650.000 USD kurtarma ücretinin hizmet tarihi olan 10/08/2012 tarihinden itibaren işleyecek kamu bankalarınca ABD Dolarına fiilen uygulanan en yüksek mevduat faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekilleri, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davada tarafların sulh olmalarının davayı sona erdiren taraf işlemlerinden olması sebebi ile HMK"nın 315. maddesi gereğince esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş; sulh protokolüne göre davanın taraflarının karşılıklı olarak yargılama gideri ve vekalet ücreti talepleri bulunmaması sebebiyle vekalet ücreti taktir olunmamış, hükmün 3. fıkrasında Harçlar Kanunu"nun 22. maddesi gereğince sulh olunan miktar olan 850.000,00 USD"nin dava tarihi itibariyle karşılığı olan 1.792.310,00 TL üzerinden hesap olunan ve karar harcının 1/3"ü oranına isabet eden 40.810,89 TL harcın, peşin yatırılan 59.325,70 TL harçtan mahsubu ile fazla alınan harcın davacıya iadesine, 4. fıkrasında ise, davacı tarafından yatırılan 40.810,89 TL karar harcının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir. 07/04/2015 tarihli tavzih kararıyla davacı vekilinin maktu harç alınmasına yönelik talebinin reddine; davalı vekilinin talebinin kabulüyle 4. fıkranın hükümden çıkarılmasına karar verilmiştir. Mahkemece verilen kararın davacı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dava, kurtarma yardım hizmeti nedeniyle alacak istemine ilişkin olup 18/02/2015 tarihli celsede davacı vekili tarafından sulh protokolü ibraz edilmiş, her iki taraf vekili karşı taraf ile sulh olduklarını, davanın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesini, masraf ve
vekalet ücreti taleplerinin bulunmadığını belirtmişlerdir. Mahkemece, 6100 sayılı HMK"nın 315. maddesi gereğince esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına şeklinde hüküm kurulmuş ve Harçlar Kanunu 22. maddesi gereğince sulh olunan miktar üzerinden hesaplanan ve karar harcının 1/3 ü oranına isabet eden nisbi harcın peşin yatırılan harçtan mahsubu ile fazla alınan harcın karar kesinleştiğinde davacı tarafa iadesine karar verilmiştir.
Usule ilişkin nihai kararlardan ve davanın konusuz kalması halinde verilecek kararlardan maktu karar ve ilam harcı alınır (Baki Kuru, Hukuk Muhakemeleri Usulü, 6. Bası Cilt 5, syf 5314). Bu durumda, mahkemece, maktu harca hükmedilmesi gerekirken, nisbi harca hükmedilmesi doğru görülmemiştir. Bu nedenle Dairemizin 24/05/2016 tarihli 2015/9509 Esas 2016/4615 Karar sayılı onama ilamının kaldırılarak, bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, HUMK"un 438/7. maddesi uyarınca mahkemenin 18/02/2015 tarihli kararının düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 24/05/2016 tarihli 2015/9509 Esas 2016/4615 Karar sayılı onama ilamının kaldırılarak yerel mahkemenin 18/02/2015 tarihli kararının hüküm bölümünün 3. bendinde yer alan ibarelerin hüküm fıkrasından çıkartılarak, yerine “Alınması gereken 27,70 TL maktu harcın, peşin alınan 59.325,70 TL harçtan mahsubu ile fazla alınan 59.298,00 TL harcın karar kesinleştiğinde istek halinde davacıya iadesine” ibarelerinin eklenmesine, mahkeme kararının düzeltilmiş bu haliyle ONANMASINA, ödediği karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyene iadesine, 08/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.