Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : Katılan sanık ... hakkında TCK"nın89/1, 61/8, 52/1-2, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet Katılan sanık ... CMK"nın 223/2-a gereği beraat

Taksirle yaralama suçundan katılan Sanık ..."nin beraatine, katılan sanık ..."ın ise mahkumiyetine ilişkin hüküm katılan sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
1-Katılan sanık ... hakkındaki beraat hükmüne yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan sanık müdafinin kusura, katılan sanık ...’nin mahkumiyetine karar verilmesi gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve yasaya uygun hükmün ONANMASINA,
2-Katılan sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, katılan sanık ... hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesinin belirtilmemesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan sanık müdafinin kusura, katılan sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine ancak;
Sanığın sevk ve idaresindeki otomobille kazaya sebebiyet verdiğinin anlaşılması karşısında, TCK"nın 53/6. maddesi gereğince yalnızca “B” sınıfı ehliyet belgesinin geçici olarak geri alınmasına karar verilmesi gerekirken aynı numaralı ehliyetine işli “A2 ” sınıfı ehliyetinin geri alınmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 2 numaralı bendinin 4. paragrafındaki “A2” ibaresinin hükümden çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.