Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan sanık ...’ın, 5237 Türk Ceza Kanununun 109/2, 109/3-a, 62. maddeleri gereğince 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanunun 58. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Osmancık Asliye Ceza Mahkemesinin 18.03.2016 gün ve 2015/573 Esas, 2016/232 sayılı Kararını kapsayan dosyasının incelenmesinde;
Dosya kapsamına göre;
1-Sanığın, müştekiyi olay yerine henüz polis gelmeden ve soruşturma başlamadan kendiliğinden serbest bıraktığı ve müştekiye bir zarar vermediği anlaşılmakla, 5237 Türk Ceza Kanununun 110/1. maddesinde yer alan “Yukarıdaki maddede tanımlanan suçu işleyen kişi, bu suç nedeniyle soruşturmaya başlanmadan önce mağdurun şahsına zararı dokunmaksızın, onu kendiliğinden güvenli bir yerde serbest bırakacak olursa cezanın üçte ikisine kadarı indirilir.” şeklindeki düzenleme uyarınca cezasında indirim yapılmamasında,
2-Sanığın dosya içinde yer alan adli sicil kaydına göre herhangi bir adli sicil ve arşiv kaydı bulunmadığı, tekerrüre esas alındığı belirtilen Osmancık Sulh Ceza Mahkemesinin 2010/497 sayılı kararının ise sanık ile ilgili olmadığı cihetle, cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesinde,
İsabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 11.11.2016 gün ve 94660652-105-19-10878-2016-Kyb sayılı kanun yararına bozmaya atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla incelenerek gereği düşünüldü:
Kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, Osmancık Asliye Ceza Mahkemesinin 18.03.2016 gün ve 2015/573 Esas, 2016/232 sayılı Kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca kanun yararına BOZULMASINA, kanuna uygun ceza uygulaması yapıldığında CMK’nın 231. maddesi ile TCK’nın 51. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesinin, mahkûmiyete ilişkin hükmün davanın esasını çözmeyen yönüne ilişkin olup, CMK’nın 309/4-d. maddesi kapsamında bulunmaması karşısında, Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 13.11.2007 gün ve 2007/8-171 Esas, 2007/235 Karar; 29.09.2009 gün ve 2009/4-130 Esas, 2009/213 Karar; 17.04.2012 gün ve 2011/2-349 Esas, 2012/166 sayılı Kararlarında da belirtildiği üzere, bu hususların öncelikle yüzyüzelik ilkesi uyarınca sanığın kişisel durumunu da değerlendirecek olan ilk derece mahkemenin takdirine ilişkin olduğu da gözetilerek, CMK’nın 309/4-b fıkrası gereğince sonraki işlemlerin mahallinde tamamlanmasına, 07.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.