Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-b, 22/3, 53/6. maddeleri gereğince verilen mahkumiyet hükmüne yönelik eski hale getirme talebi ile birlikte temyiz talebi.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükmün sanık müdafii tarafından eski hale getirme talebiyle temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamına göre; yapılan yargılama sonunda, 25.05.2015 tarihinde sanığın yokluğunda verilen hükmün sanığın bildirdiği “ ... Mah. ... Sok. No: ... İç Kapı No:...Esenler/İstanbul” adresine adresin kapalı olması ve komşusunun, sanığın işte olduğunu beyan etmesi üzerine Tebligat Kanununun 21. maddesine göre mahalle muhtarına usulüne uygun şekilde 08.07.2015 tarihinde tebliğ edilerek 2 nolu ihbar kağıdının kapıya yapıştırıldığı, sanığın hükümden sonra vekalet verdiği müdafiisi aracılığıyla 21.07.2015 tarihinde dosyadan fotokopi almasının ardından 23.07.2015 tarihinde sanığın 10.04.2015 tarihinde prostat kanseri sebebiyle ameliyat olduğu, 19.05.2015"te de yatalak olan annesine bakmak üzere Niğde Ulukışlaya giderek burada bulunduğunu dolayısıyla tebligattan haberi olmadığı gerekçesiyle eski hale getirme talebiyle birlikte temyiz talebinde bulunduğu, mahkemece eski hale getirme talebinin kabul edilip, dosyanın temyiz incelemesi amacıyla dairemize gönderildiği, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde, inceleme merciinin Yargıtay’ın ilgili dairesi olduğu ve sanık müdafiinin 23.07.2015 hakim havale tarihli dilekçesi ile eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunduğu anlaşıldığından, yerel mahkemenin eski hale getirme talebinin kabulüne ilişkin 21.08.2015 tarihli ek kararı hukuki değerden yoksun kabul edilip bu karar kaldırılmak suretiyle yapılan incelemede:
5271 sayılı CMK"nın “Eski Hâle Getirme” başlıklı 40. maddesinin birinci fıkrasında; kusuru bulunmaksızın bir süreyi geçirmiş olan kişinin eski hale getirme isteminde bulunabileceği, aynı maddenin ikinci fıkrasında; kanun yoluna başvuru hakkı kendisine bildirilmemesi halinde de, kişinin kusursuz sayılacağı belirtilmiştir.
Temyiz istemine konu kararda, “...sanığın, katılan müştekinin yokluğunda katılan müşteki vekilinin yüzüne karşı kararın tefhiminden veya ilgililere tebliğinden itibaren bir hafta içerisinde mahkememize hitaben verilecek bir dilekçe veya Zabıt Katibine beyanda bulunmak suretiyle Yargıtay’da temyiz yoluna başvurmaları mümkün olmak üzere verildi, okundu, anlatıldı.” şeklinde, başvurulacak yasa yolu, süresi, başvuru yapılacak merci ile başvuru şekli anlaşılabilir nitelikte açıkça gösterildiğinden ve sanık tarafından bu konuda bir itiraz da ileri sürülmediğinden, eski hale getirme talebi, 5271 sayılı CMK"nın 40. maddesinin birinci fıkrası kapsamında değerlendirilmelidir ki sanık müdafiinin de sanığın zaruri sebeplerle başka adreste bulunması sebebiyle karardan haberi olmasının mümkün olmadığına ve adresine yapılan tebligatın usüle uygun olmadığına yönelik dilekçesinden de bu husus anlaşılmaktadır.
Sanığın mahkemece savunması alınırken tebligat adresi olarak “ ... Mah. ... Sok. No: ... İç Kapı No: ... Esenler/İstanbul” adresini bildirdiği, yokluğunda verilen kararın sanığın bildirdiği adresine 08.07.2015 tarihinde Tebligat Kanunu 21 maddeye göre mahalle muhtarına tebliğ edildiği, ayrıca 2 nolu haber kağıdının sanığın kapısına yapıştırıldığı, yapılan tebligatın kanuna uygun olduğu, ameliyatı sebebiyle 14.04.2015 tarihinde hastaneden taburcu olduktan sonra yatalak annesine bakmak üzere 20.05.2015 tarihinden itibaren Niğde Ulukışla"da bulunduğu iddiasına gelince, bu tarihten sonra sanığın mahkemeye adresini değiştirdiğine dair beyanda bulunmadığı gibi resmi olarak da adres taşıması da yapmadığı, 16.10.2015 tarihinde bahsi geçen adresini mernis adresi olarak güncellediği; dolayısıyla bildirdiği adresine yapılan tebliğin usulüne uygun olduğu anlaşıldığından eski hale getirme talebi yerinde görülmemiştir.
Açıklanan gerekçelerle, sanığın, yokluğunda verilen hükmün kendisine 08.07.2015 tarihinde tebliğ edilmesi ve kararın kesinleşmesinin ardından, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra sanık müdafii tarafından 23.07.2015 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; aynı Kanunun 317. maddesi gereğince temyiz isteminin ve geçerli bir sebebe dayanmayan eski hale getirme talebinin isteme aykırı olarak REDDİNE, 07/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.