Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/11055 Esas 2022/1714 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mahkemece kurulan 18.12.2014 tarihli hükmün temyiz incelemesini yapan Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 04.12.2018 günlü ilamı ile 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı kanunla cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda yapılan değişiklikler gözetilerek belirlenecek lehe kanuna göre hüküm kurulması gerektiğinden bahisle verilen bozma kararının ardından yeniden yapılan yargılama sonucunda gerekçeli kararda lehe kanun değerlendirmesi yapılırken 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası düzenlemenin lehe kabul edildiği belirtilmesine rağmen hüküm kısmında bu kanun değişikliğinden önce yürürlükte bulunan düzenlemeye göre mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle kabul ve hüküm arasında çelişkiye yol açılması,
Kanuna aykırı sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1 maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 28.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.