Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/1777 Esas 2018/3876 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/1777
Karar No: 2018/3876
Karar Tarihi: 25.04.2018

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/1777 Esas 2018/3876 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar vergi usul kanununa muhalefet suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme, sanıkların suç işlemeyeceklerine dair kanaat oluşmadığından açıklanması gereken hükmün geri bırakılmasına karar vermemiştir. Yargıtay 11. Ceza Dairesi kararında, suça muhatap birden fazla kişinin bulunması halinde temsil yetkisinin bölüşümü ve eylemin sorumlusu belirlenerek, tüm delillerin değerlendirilerek sanıkların hukuki durumunun tayin edilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, sanıkların ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkının saklı tutulması kararlaştırılmıştır. Kanunlar ise 213 sayılı Vergi Usul Kanunu ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'dur. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesi hakkında Anayasa Mahkemesi tarafından yapılan iptal kararının yeniden değerlendirilmesine vurgu yapılmıştır.

11. Ceza Dairesi 2016/1777 E. , 2018/3876 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanıkların suç işlemeyeceklerine dair kanaat oluşmadığından haklarındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar vermeyen mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki bu hususa yönelik bozma isteyen düşünceye iştirak olunmamıştır,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanıklar müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
I-Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 17.12.1990 gün ve 312/340 sayılı kararında açıklandığı üzere, 213 sayılı Kanun"a muhalefet suçlarında cezaya muhatap olacak birden fazla sorumlu bulunması halinde temsil yetkisinin bölüşümündeki ağırlık ve sınırlar ile eylemin sorumlusu belirlenerek, toplanan tüm deliller değerlendirilip sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
II-Kabule göre de;
a- Suç tarihi itibariyle 213 sayılı Kanun"un 359/a-2 maddesinde öngörülen temel cezanın alt sınırının 18 ay olduğu gözetilmeden, 1 yıl olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
b- 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 25.04.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.