Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9287 Esas 2019/5758 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, soruşturma aşamasında sanığa uzlaştırma işlemi sorulmadığı ancak şikayetçinin 02.09.2014 tarihli kolluk ifadesinde uzlaşmak istemediğini beyan etmesi, kovuşturma aşmasında katılanın ve sanığın uzlaşma konusunda bir çabaları ve dosyaya yansıyan bir iradelerinin bulunmadığı, uzlaşmanın yargılamaya bir fayda sağlamayacağı ve yargılamayı gereksiz yere uzatacağından mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiş olup, tebliğnamede bu konuda bozma isteyen (1) nolu görüşe; mahkemece hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulamama gerekçesi olarak gösterilen "müştekinin maddi zararının karşılanmadığı" gerekçesi dosya kapsamı ve Yasaya uygun görülmekle ve müştekinin şikayetinin devam etmesi nedeni ile tebliğnamenin CMK"nın 231/5. maddesinin uygulanması gerektiği nedeni ile bozma öneren (2) nolu görüşe ve asli kusurlu olduğu mahkemece de kabul edilen sanık hakkında sürücü belgesinin alt sınırdan uzaklaşılarak alınmasında bir isabetsizlik bulunmadığından, tebliğnamedeki (3) nolu görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin cezanın ve sürücü belgesinin alınma sürelerinin fazla olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 07.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.