Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9179 Esas 2019/5751 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9179
Karar No: 2019/5751
Karar Tarihi: 07.05.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9179 Esas 2019/5751 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, taksirle yaralama suçundan sanığın hapis cezası ile mahkumiyetine karar vermiş ancak hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceği ve ek savunma hakkının verilmediği için hükmün bozulmasına karar vermiştir. Kararda TCK'nın 89/1, 2-a, b, e, 62, 50/1-a, 4, 52/2, 4. maddeleri yer almaktadır. TCK'nın 89/1. maddesi hapis cezası ile adli para cezası seçenek yapılmasına rağmen tercih edilen hürriyeti bağlayıcı cezanın adli para cezasına çevrilemeyeceği hatırlatılmıştır. İddianamede yer almayan TCK'nın 89/2-e. maddesi gereğince ek savunma hakkı tanınmaması da Kanuna aykırı davranış olarak değerlendirilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2017/9179 E. , 2019/5751 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-a, b, e, 62, 50/1-a, 4, 52/2, 4. maddeleri
uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK"nın 89/1. maddesinde hapis cezası ile adli para cezası seçenek yaptırım olarak öngörülmesine rağmen, uygulama yapılırken hürriyeti bağlayıcı cezanın tercih edilmiş olması sebebiyle, aynı Kanun"un 50/2. maddesi hükmü uyarınca hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
2-İddianamede yer almayan TCK"nın 89/2-e. maddesi gereğince, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan ilgili maddenin uygulanması suretiyle CMK"nın 226/2. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 07.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.