MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Davacı, iş göremezlik gelirinin Kurum tarafından eksik ödenmesi nedeniyle istirahatli günlerinin hesaplanması ve eksik ödenen iş göremezlik gelirinin tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R

Dava, davacının iş göremezlik gelirinin Kurum tarafından eksik ödendiği gerekçesiyle istirahatli günlerinin hesaplanması ve eksik ödenen iş göremezlik gelirinin topluca kendisine ödenmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının 2012 yılındaki çalışmasının 22/09/2012 tarihinde son bulmasından sonra 2013 yılı içinde 01/02/2013-15/03/2013, 26/04/2013-16/06/2013 ve 17/06/2013-10/10/2013 tarihleri arasında sigortalı çalışmalarının bulunduğu, 11/10/2013 tarihinden itibaren iş göremezlik raporlarının bulunduğu anlaşılmaktadır.
5510 sayılı Yasanın 17/1. maddesinde; “İş kazası, meslek hastalığı, hastalık ve analık hallerinde verilecek ödeneklerin veya bağlanacak gelirlerin hesabına esas tutulacak günlük kazanç; iş kazasının veya doğumun olduğu tarihten, meslek hastalığı veya hastalık halinde ise iş göremezliğin başladığı tarihten önceki oniki aydaki son üç ay içinde 80 inci maddeye göre hesaplanacak prime esas kazançlar toplamının, bu kazançlara esas prim ödeme gün sayısına bölünmesi suretiyle hesaplanır.” hükmü bulunmaktadır.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacının iş göremezlik durumunun ortaya çıktığı 11/10/2013 tarihinden önceki 12 ayın son üç ayının Aralık 2012-Kasım 2012-Ekim 2012 ayları olarak kabul edildiği ve bu aylarda çalışması bulunmayan davacının iş göremezlik ödeneğine esas alınacak günlük kazanç miktarının tespitinin mümkün olmaması sebebiyle Kurum işlemlerinde bir hata bulunmadığının bildirildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, davacının iş göremezlik durumunun ortaya çıktığı 11/10/2013 tarihinden önceki 12 ay 10/10/2012-10/10/2013 tarihleri arasındaki döneme ilişkin olup 5510 sayılı Yasanın 17/1. maddesinde belirtilen son üç ayın da bu dönemin sonunda yer alan üç aylık süreye yani 10/07/2013-10/10/2013 tarihleri arasındaki döneme karşılık geldiği ortadadır. Bu nedenle, son üç aylık süreyi Aralık 2012-Kasım 2012-Ekim 2012 ayları olarak kabul ederek belirleme yapan bilirkişi raporuna dayanılarak ve Kurumun iş göremezlik ödeneğini neye göre hesapladığını gösteren evrak ve kayıtlar getirtilip bu hususta karşılaştırmalı olarak rapor almadan sonuca gidilip karar verilmesi hatalı olmuştur.
Yapılacak iş, Kurum tarafından davacıya ödenen iş göremezlik gelirinin hangi esaslara göre hesaplandığını gösteren evrak ve kayıtları Kurumdan getirtmek, 5510 sayılı Yasanın 17/1. maddesinde belirtilen son üç aylık çalışma süresinin davacı açısından 10/07/2013-10/10/2013 tarihleri arasındaki döneme karşılık geldiğini dikkate alarak Kurum tarafından ödenen geçici iş göremezlik miktarının doğru olup olmadığı yönünde karşılaştırmalı ve ayrıntılı şekilde düzenlenmiş denetime elverişli bilirkişi raporu almak ve sonucuna göre bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine,
14/09/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.