Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/3561 Esas 2019/5738 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-b-e, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine ilişkin hüküm, suça sürüklenen çocuk ve Mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocuk müdafiin, verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Mağdur ile suça sürüklenen çocuğun sınıf arkadaşı oldukları, olaydan bir gün önce sınavda mağdurun yardım etmemesine kızan suça sürüklenen çocuğun ertesi sabah mağdurla aralarında geçen konuşmadan sonra mağdura hitaben “Sana bi sabah dayağı atayım!” şeklinde konuşarak mağdurun boynunu, kolunun altına sıkıştırıp dirseği ile iki kez sırtına, ardından yine iki kez dizleriyle göğüs ve karın boşluğuna vurduğu, mağduru geriye doğru savurması ile mağdurun kafasını yere çarpması ve kulağının kanaması sonucu basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek, hayati tehlike geçirecek ve ağır derecede vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı olayda; suça sürüklenen çocuğun olay öncesi ve olay esnasındaki tutum ve davranışları ile yaşanan tartışma ve yaralanmanın niteliği gözetildiğinde; suça sürüklenen çocuğun eylemini doğrudan kast ile işlediği ve doğrudan kast hükümleri uygulanmak suretiyle cezalandırılması yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre ise;
Suç tarihi itibariyle 15-18 yaş aralığında bulunan suça sürüklenen çocuk hakkında kanuni indirim nedeni olan TCK’nın 31/3. maddesinin uygulanmaması suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının ve suça sürüklenen çocuk müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 06.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.