Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8903 Esas 2019/5732 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 22/3, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında verilen 04.11.2015 tarihli hükümle 2260 TL adli para cezası yanında TCK"nın 53/6. maddesinin de uygulanmasına karar verilmesi sebebiyle hükmün temyizi kabil olduğu gözetilmeksizin, hükümdeki adli para cezasının miktarı yönünden hükmün kesin olduğuna ilişkin hatalı kabul ediliği gözetilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
1-Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "kastın yoğunluğu, sanığın amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Sanık hakkında sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK’nın 53/6. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 1.paragrafındaki “kastı, güttüğü amaç saiki” ibaresinin hükümden çıkartılması ve hükmün 10. paragrafının başına “TCK’nın 53/6. maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.