Hırsızlık - mala zarar verme - tehdit - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/3695 Esas 2019/14542 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun "aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçiye tebligat" başlıklı 16. maddesinde, kendisine tebliğ yapılacak şahıs adresinde bulunmazsa tebliğin, kendisi ile aynı konutta oturan kişilere veya hizmetçilerinden birine yapılacağı düzenlenmiştir. Sanığın yokluğunda verilen 09/03/2015 tarihli mahkumiyet hükmünün, sanığın duruşmada bildirdiği bilinen son adresine tebliğe çıkartıldığı ve sanık ile aynı konutta ikamet ettiği belirtilerek kuzeni ...’ya 06.04.2015 tarihinde tebliğ edildiği, sanık müdafi tarafından dosyaya sunulan 17.06.2015 tarihli dilekçe ile sanığa usulüne uygun tebligat yapılmadığı gerekçesi ile eski hale getirme, infaz durdurma ve temyiz isteminde bulunulduğunun, bunun üzerine mahkemece yapılan araştırmalar neticesinde Araban Jandarma Komutanlığı tarafından tutulan 08.08.2015 tarihli tutanak ile sanığın kuzeni ...’nın tebliğ tarihinde sanık ile aynı konutta ikamet etmediğinin tespit edildiğinin anlaşılması karşısında; 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 22. maddesine aykırı olarak yapılan tebligatın geçersiz olduğu ve sanık müdafinin eski hale getirme istemi yerinde olduğu belirlenip, bu nedenle temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 günlü ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
1. Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Katılan ve tanık beyanına göre; sanıkların kapısını sökerek hırsızlık yaptıkları deponun etrafı duvar ile çevrili ve kapısının kilitli olduğunun anlaşıldığı olayda, eylemin TCK"nın 142/1-b maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden aynı Kanun’un 142/1-e maddesi ile uygulama yapılması iki bentte öngörülen cezaların alt ve üst sınırlarının aynı olması nedeniyle sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2. Sanıklar hakkında mala zarar verme suçundan ve sanık ... hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince,
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
a) 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanık ...’un eylemine uyan TCK"nın 106/1-1.cümlesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
b) Katılana ait inşaata giren sanıkların depo kapısını yerinden sökerek aldıkları ve depo içerisine girerek buradan da elektrik kabloları ile korkuluk demirlerini çaldıkları olayda, sanıkların ayrıca mala zarar verme suçundan da mahkumiyetlerine karar verilmiş ise de; olay yeri tespit tutanağında ve katılan beyanında depo kapısının yerinden sökülmüş olması nedeniyle depoda ayrıca bir zarar meydana gelip gelmediğine dair bir bilgiye yer verilmemiş olduğundan katılana bu hususun sorulması gerektiği, depo kapısının yerinden sökülmüş olması dışında ayrıca bir zarar meydana gelmemiş olması halinde hırsızlık suçunun konusu olan kapı ile mala zarar verme suçunun konusunun aynı olacağı ve korunan hukuki yararın tek olması karşısında, ayrıca mala zarar verme suçunun oluşmayacağı gözetilmeden, eksik araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş sanık ...’nın ve sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, 01.10.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.