MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : 2007-2008 takvim yıllarında işlenen suçlar hakkında; beraat
2009 takvim yılında işlenen suçlar hakkında; mahkumiyet

1- Sanığın, hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazının incelenmesinde ;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamada, toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonucuna uygun şekilde vasfı tayin, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- Sanığın, hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazı ile 2007-2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından verilen beraat kararlarına yönelik katılan vekilinin temyiz itirazının incelenmesinde;
a) Sanığın savunmalarında şirketi kendisinin kurduğu, şirket ortaklarının ise eşi ve kayınvalidesi olduğu, işleri başından bu yana tamamen kendisinin idare ettiğini beyan etmesi ve şirket müdürü olan sanığın eşi... tarafından ... Noterliği 01.07.2008 tarihli vekaletname ile sanığa şirketin idaresi için vekaletname verilmesi karşısında, sanığın şirketin kuruluşundan bu yana tüm işlerini idare ettiği ve yapılan işlemlerden sorumlu olduğunun gözetilmemesi,
b) Sahte fatura düzenlemek suçunda suçun maddi konusunun fatura olması, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de faturaların Vergi Usul Kanununun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi, sanığın 2009 takvim yılında düzenlediği iddia olunan faturaların dosya içine konulmadığının anlaşılması karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından; suça konu fatura asıllarından kanaat oluşturacak sayıda temin edilip dosya arasına konulması, incelenerek kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilmesi ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi,
c)Sanığın düzenlediği iddia edilen faturaları kullanan mükellefler hakkında düzenlenmiş vergi inceleme raporlarının bulunup bulunmadığı sorularak rapor düzenlenmiş ile ilgili vergi dairelerinden getirtilmesi,
d)Aynı kullanıcı mükellefler hakkında sahte fatura kullanmaktan dava açılmış olup olmadığının araştırılması, açılmış ve derdest ise davaların birleştirilmesi, hüküm verilmiş ve kesinleşmiş ise dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi,
e) Faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişilerin CMK 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenmesi, suça konu faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıklarını, sanığı tanıyıp tanımadıklarının ve faturaların verilmesi konusunda sanığın iştirakinin olup olmadığının sorulması,
f) Gerektiğinde faturaların gerçek bir alım satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi için ;
aa) Faturaları kullanan şirkete ait mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun ve kanıtlama yeterliliği olan banka hesaplarının ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgelerin,faturaları kullanan mükelleflerin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoğu olup olmadığına ilişkin belgelerin getirtilmesi
bb) Daha sonra faturaları kullanan şirketler ile düzenleyen şirketlerin ticari defter ve belgeleri üzerinde karşılıklı bilirkişi incelemesi yaptırılması ve sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun değerlendirilmesi gözetilmeden eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
g) Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 24.04.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.