Mahkemesi :İş Mahkemesi


KARAR


Dava, 1479 sayılı Kanun kapsamında sigortalılığın tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacının 25.06.2003 tarihli Bağ-Kur giriş bildirgesine istinaden davalı Kurumca 19.06.2003 itibariyle 1479 sayılı Kanun kapsamında tescilinin yapıldığı, 13.10.2003 tarihli borçlanma talebi üzerine, 20.04.1982-04.10.2000 tarihleri arasındaki sigortalılık süresi için hesaplanan bağkur primlerinin davacı sigortalı tarafından süresi içinde ödenmediği, Kurumun süresi içinde ödeme yapılmadığı için ödemeleri geçersiz sayarak sigortalılık sürelerini iptal ettiği, davacı sigortalının, hesapta fazla ödeme olarak bekletilen bu miktarın iadesini talep etmesi üzerine de anılan sigortalılık süresi için yapılan prim ödemelerinin sigortalı davacıya geri iade edildiği anlaşılmaktadır.
Eldeki dava ile ödemelerin geçersizliği nedeniyle iptal edilen 20.04.1982-04.10.2000 tarihleri arasındaki 3977 günlük 1479 sayılı Kanun kapsamındaki sigortalılık süresinin yeniden tespiti istenmiş, Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş ise de söz konusu karar eksik araştırma ve incelemeye dayalıdır.
Davanın, 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 4/1-b bendi kapsamındaki sigortalılara ilişkin olduğu ancak, geçiş hükümlerini içeren aynı Kanunun Geçici 7. maddesi gereğince mülga 1479 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanması gerekmektedir.
25.06.2003 günlü giriş bildirgesi ile 19.06.2003 itibariyle sigortalılık tescili yapılan davacının 20.04.1982-04.10.2000 tarihleri arası vergi kayıt sürelerinin 1479 sayılı Kanunun 24-25. maddeleri çerçevesinde zorunlu Bağ-Kur sigortalılık süresi olarak sayılması mümkün ise de, işbu davanın, 1479 sayılı Kanunun Geçici Madde 18. kapsamındaki borçlanmanın geçerliliği kapsamında olması ve giderek Geçici Madde 18. uyarınca yapılmış borçlanmanın da tasfiye edilmiş olması -ki bu durumda ihyası da mümkün değildir- karşısında davanın reddi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin, eksik araştırma sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsizdir.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 25.04.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.