Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2014/19067 Esas 2015/5271 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA 4. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 10/07/2014
NUMARASI : 2013/1569-2014/1054


Taraflar arasında görülen asıl davada yoksulluk nafakasının artırılması, karşı davada yoksulluk nafakasının kaldırılması davalarının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, asıl davanın kısmen kabulüne, karşı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı-karşı davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı-karşı davalı vekili dava dilekçesinde; müvekkili ile davalının Ankara 7. Aile Mahkemesi"nin 2008/95 Karar sayılı ilamı ile boşandıklarını, boşanma davasında hükmedilen 200 TL yoksulluk nafakasının aradan geçen süre ve günün ekonomik koşulları dikkate alındığında yetersiz olduğunu belirterek, yoksulluk nafakasının 400 TL"ye çıkarılmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı-karşı davacı vekili cevap ve karşı dava dilekçesinde; boşanma davasında tarafların eşit kusurlu kabul edildiğini, davalının çalışabilecek durumda olmasına karşın keyfi olarak çalışmadığını ve tarafların boşanmış olmasının, müvekkilini davacı tarafa sürekli nafaka ödemekle yükümlü kılamayacağını belirtmiş ve asıl davanın reddi ile karşı davaları bakımından ise, aylık 200 TL yoksulluk nafakasının kaldırılmasını talep ve dava etmiştir.
Mahkemece; asıl dava bakımından davanın kısmen kabulü ile yoksulluk nafakasının dava tarihinden itibaren aylık 300 TL"ye çıkarılmasına ve nafakanın karar tarihinden itibaren her yıl ÜFE oranında artırılmasına; karşı dava bakımından ise davanın reddine karar verilmiş, hüküm davalı-karşı davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı-karşı davacı tarafın aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Dava; yoksulluk nafakasının artırılması istemine ilişkindir.
Türk Medeni Kanunu"nun 176/4. maddesi gereğince; tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına karar verilebilir.
Somut olay bakımından, davacı taraf dava dilekçesinde nafakanın artırılmasını talep etmiş, sonraki yılların artışına ilişkin herhangi bir talepte bulunmamıştır. O halde mahkemece, yalnızca nafaka artışına karar vermekle yetinilmesi gerekirken TMK"nın 182/3. ve HMK"nun 24.maddesine aykırı olarak sonraki yılların artışları konusunda da karar verilmesi doğru değil ise de; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün 1.fıkrasında yer alan "ve bu nafakanın karar tarihinden itibaren her yıl ÜFE oranında arttırılmasına" sözleri çıkartılmak suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 31.03.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.