MAHKEMESİ : Antalya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 16.10.2014 (Ek karar)
NUMARASI : 2012/699

İ.. Y.. ile Z.. B.. ve müşterekleri aralarındaki ihtiyati tedbir isteminin reddine ilişkin karara karşı temyiz isteminin reddine dair Antalya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi"nden verilen 16.10.2014 (Ek karar) gün ve 2012/699 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili tarafından davalı aleyhine açılan yargılamanın iadesi davasında; dava konusu 555 parsel nolu taşınmazın davalı adına kayıtlı 114/288 hissesi üzerine ihtiyati tedbir konulmasına karar verilmesi talep edilmiş, ihtiyati tedbir talebinin reddine dair Mahkemece verilen 22.10.2012 tarihli ara karar ile bu ara kararın temyizine yönelik istemin reddine ilişkin 16.10.2014 ve 19.11.2014 tarihli ek kararlar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK"nun 391/3. ve 394/5. fıkralarında ihtiyati tedbir ile ilgili olarak mülga 1086 sayılı HUMK"nun da yer almayan yeni bir hak arama yolu öngörülmüş ve HMK"nun 341. maddesinde "İstinaf yoluna başvurulabilen kararlar", HMK"nun 362. maddesinde ise "Temyiz edilemeyen kararlar" başlığı altında yer alan düzenlemelerden sözü edilen kanun yolundan maksadın "istinaf" olduğu hususu açıkça hüküm altına alınmıştır.
Ne var ki, HMK"da öngörülen kanun yollarından istinaf başvurularının inceleneceği merciler olan Bölge Adliye Mahkemeleri"nin henüz kurulmaması nedeniyle HMK"da daha sonra eklenen Geçici 3. maddeyle istinaf hükümlerinin uygulanması Bölge Adliye Mahkemeleri"nin göreve başlama tarihine kadar ertelenmiş ve bu amaçla birtakım genel geçiş hükümleri öngörülmüştür.
Bilindiği üzere, ihtiyati tedbir, HMK"da "Geçici Hukuki Korumalar" üst başlığı altında taraflar arasındaki ihtilafın çözümüne katkı sağlayan ve asıl yargılamada verilen hükmün gerçekleştirilmesini temin eden ve hakların korunması bağlamında aynı zamanda Hukuk Devleti ilkesinin ayrılmaz bir parçası olarak hak arama hürriyeti kapsamında değerlendirilebilecek bir usul hukuku müessesesi olduğunda kuşku yoktur. Temyiz yolu da, açık bir şekilde hatalı veya kanuna aykırı biçimde ortaya çıkmış kararların düzeltilmesini amaçlayan olağan bir kanun yoludur. Bu anlamda temyiz " hukukun hiç uygulanmaması veya yanlış uygulanması" sebebine dayanır. Zira temyiz, hem kararın daha üst seviyedeki bir mahkeme tarafından denetlenmesini sağlaması, hem de şekli bakımdan kesinleşmesini ertelemesi itibariyle tam bir kanun yoludur. Oysa istinat, yukarıda belirtildiği gibi hukuki denetim yanında yerindelik denetimi yapan bir kanun yoludur. Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 6. maddesine göre: "Hiçbir kimse veya organ, kaynağını Anayasa"dan almayan bir Devlet yetkisini kullanamaz". Yine Anayasa"nın 142. maddesine göre de: "Mahkemelerin kuruluşu, görev ve yetkileri, işleyişi kanunla düzenlenir". Nitekim bu husus, 6100 sayılı HMK"nun 1. maddesinde: "Mahkemelerin görevi, ancak kanunla düzenlenir. Göreve ilişkin kurallar kamu düzenindedir." şeklinde düzenlenmiştir. Aynı ilkeye Yargıtay"ın Mahkemelerin görevi kamu düzeni ile ilgilidir; kıyas veya yorum yolu ile genişletilemez" şeklindeki kararında (YİBK. 1977/4-4) da yer verilmiştir. Bu bakımdan mahkemelerin görev ve yetkilerinin kıyas ve yorum yoluyla genişletilmesi olanaklı bulunmamaktadır. Bu itibarla HMK"nun 391. ve 394. maddelerinde geçen "kanun yolu" ibaresi ile kastedilenin istinaf yolu olduğu, Geçici 3. madde yollamasının sadece HUMK"nun temyize ilişkin hükümlerini kapsadığı ve ihtiyati tedbire ilişkin kararların nihai nitelikte kararlardan olmadığı, ayrıca bu konuda özel bir düzenlemenin de bulunmadığı gözetildiğinde bu tür kararların temyiz yolu kapsamında incelenebilmesi mümkün değildir. (YİBK. 21.02.2014 tarih 2013/1 E.-2014/1 K.)
Talep, ihtiyati tedbir talebinin reddine ilişkin ara karar ile tedbir talebinin reddi kararının temyizine yönelik talebin reddine ilişkin ek kararların kaldırılmasına ilişkin olup, Yargıtay İçtihatları Birleştirme Hukuk Genel Kurulu"nun 21.02.2014 tarih 2013/1 Esas, 2014/1 Karar sayılı ilamı uyarınca ilk derece mahkemelerince verilen ihtiyati tedbir taleplerinin reddi veya bu taleplerin kabulü halinde, itiraz üzerine verilen kararlara karşı temyiz yolunun kapalı olduğuna karar verildiğinden ihtiyati tedbir ve ihtiyati tedbir kararlarına itiraz üzerine verilen kararların temyizi kabil değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE ve 50,40 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 01.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.