MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ

Taraflar arasında görülen davada ...(Kapatılan) 2.Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 15/06/2016 tarih ve 2014/227-2016/97 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin "...", "...M", "BOL ...", "... ..." markaları ile davalıya ait "... TÜL" ve "..." markalarının ayırt edilmeyecek derecede benzer olup, aynı tür ve benzer mallar yönünden tescilli olması sebebiyle 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi uyarınca ortalama tüketicide bıraktığı genel itiba, görünüm ve okunuş açısından ayırt edilmeyecek derecede benzer bulunduğunu ileri sürerek davalı adına tescilli 2013/45661 sayılı “...FİL” ve “2013/45886 sayılı “...TÜL” markalarının hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; müvekkilinin 32 yıldır bu ibareyi ticaret unvanı olarak kullandığını, müvekkiline ait markaların kendi unvanından esinlenerek kelimelerin bir araya getirilmesi yoluyla oluşturulduğunu, anlamlarının farklı olduğunu, bu nedenle karıştırılma ihtimalinin bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacı ve davalı markasında ortak sözcüğün "..." olduğu, kumaş üretimi ile iştigal eden davalının "... TÜL" markasının "..." ve "TÜL" olan iki kelimenin yanyana gelmesinden oluşturulduğu ... TÜL"ün kumaşla ilgili bir kavram olduğu, tekstil sektöründe kullanılageldiği, davalının ... markasının ise kendi ticaret unvanından esinlenerek "..." ve "FİL" kelimelerin bir araya getirilmesiyle oluşturulduğu, davalı markalarında yer alan "FİL" ve "TÜL" kelimelerinin bir araya getirilmesiyle davacı markalarında farklılaşmaya neden olduğu, bu nedenle markalar arasında benzerlik bulunmadığı, gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve işaretler arasında 556 sayılı KHK 8/1-b bendi anlamında benzerlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 06/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.