Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/17484 Esas 2022/1777 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Erzurum 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 10.03.2020 gün ve 2020/658 Esas, 2020/140 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, sanık müdafisinin temyiz dilekçesiyle çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan mahkumiyet hükmünü temyiz edip, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu yönünden ayrıca temyiz talebinde bulunmadığının anlaşılması karşısında, incelemenin çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükümle sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Ceza Muhakemesi Hukukunun amacı insan haklarını ihlal etmeden ve hukukun öngördüğü yöntemlerle maddi gerçeğin araştırılarak bulunması olup bu kapsamda CMK’nın 217. maddesine göre hakimin kararını ancak duruşmaya getirilmiş ve huzurunda tartışılmış delillere dayandırabileceği nazara alındığında, olayın tek tanığı konumunda bulunan mağdurun soruşturma evresinde alınan yazılı ve görüntülü beyanlarının duruşmada izlenip, okunmasından sonra taraflara söz hakkı verilerek diyeceklerinin sorulması gerekirken, ilk derece mahkemesince daha önceden mağdurun beyanının alındığından bahisle dinlenilmesinden vazgeçilmesi karşısında, her ne kadar 5271 sayılı CMK'nın 236. maddesinin ikinci fıkrasının birinci cümlesinde "İşlenen suçun etkisiyle psikolojisi bozulan çocuk veya mağdur, bu suça ilişkin soruşturma veya kovuşturmada tanık olarak bir defa dinlenebilir" ifadesine yer verilmiş ise de maddi gerçeğin aydınlatılması açısından zorunlu olduğu durumlarda mahkeme tarafından da mağdurun tekrar dinlenebileceği, aksi takdirde ise mağdurenin kayda alınan savcılık ifadesinin duruşmada okunup tarafların beyanlarının alınması gerektiği gözetildiğinde, mağdurun savcılıktaki 23.11.2019 tarihli görüntülü ifadesi izlenilmesi ve aynı zamanda olayın tek tanığı konumundaki mağdurun CMK'nın 210/1 ve 236/2. maddeleri gereğince, tanık sıfatıyla duruşmada dinlenilerek sanığın mağdurun on beş yaşından küçük olduğunu bilmediği ve twitter yazışmalarında aralarında yaşa ilişkin bir konuşmanın geçmediği, görünüş itibariyle de yaşının küçük olduğunu anlamadığı şeklindeki savunması da dikkate alındığında bu hususunda mağdurdan sorulmasına müteakip tüm deliller birlikte değerlendirilmek suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, ilk derece mahkemesi tarafından eksik araştırma ile 5271 sayılı CMK'nın 230/1-b. maddesine uygun düşmeyen gerekçeyle kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine yazılı şekilde esastan reddine karar verilmesi suretiyle aynı Kanunun 289/1-g. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları itibarla yerinde görüldüğünden, Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 10.09.2020 gün, 2020/737 Esas, 2020/772 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 01.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.