Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12632 Esas 2018/4346 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 10. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 13.06.2016 tarih ve 2014/476-2016/383 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin Kuşadası"ndaki müşterisine sattığı cep telefonlarının ve kontör kartlarının davalı şirketçe taşınırken davalıya ait araçla birlikte yandığını, davalının emtia bedelini ödemeye yanaşmadığını ileri sürerek 31.915 TL"nin temerrüt faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilince düzenlenen taşıma faturasında kargonun ticari olmadığının yazıldığı ve içeriği hakkında müvekkiline bilgi verilmediğini, kargonun satış faturalarının da müvekkiline bildirilmediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya ve tüm dosya kapsamına göre; ..."den gelen cevabi yazıda kontör-TL kartlara ait seri numaralarına ilişkin bilgilerin 2011 yılından günümüze kadar sorgulanabildiğinin bildirildiği, dava konusu olayın ise 2005 yılında meydana geldiği, zayi olan kontör kartlarının seri numaralarının tespitinin mümkün olmadığı, davacı gönderenin olayın hemen akabinde dava konusu olan ve hasara uğrayan kartları satın aldığı distribütörlerden seri numaralarını sormamasının müterafik kusur sayılmayacağı, davacıya atfedilebilecek bir kusur bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulü ile 31.915,00 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.634,11 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 06.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.