Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3466 Esas 2020/138 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : TCK"nın 241/1, 43/1, 62/1, 52/2. madde ve fıkraları gereğince mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, kazanç elde etmek amacıyla iş yerinde bulunan POS cihazlarından gerçek bir mal veya hizmet alım satımına dayanmayacak şekilde komisyon karşılığı birden çok kişiye ait kredi kartından çekim yaptığının iddia ve kabul edildiği somut olayda, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, tefecilik yapıp yapmadığı hususunda vergi incelemesi raporu kapsamında beyanları bulunan ancak mahkemece dinlenmemiş tanıklardan suçu aydınlatmaya yeterli olacak kadarının suçun zarar göreni sıfatıyla beyanlarının alınmasından ve sanığın tefecilik yapıp yapmadığı hususunda kolluk araştırması yaptırılmasından sonra hasıl olacak sonuca göre hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Suç tarihinin karar başlığında son POS çekim tarihi olan 29/12/2008 yerine 2008 olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 81. maddesiyle değişik 5275 sayılı Yasanın 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 01/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.