Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/12012 Esas 2017/403 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12012
Karar No: 2017/403
Karar Tarihi: 02.02.2017

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/12012 Esas 2017/403 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçlamasıyla mahkumiyet kararı verdiği bir davada yapılan temyiz başvurularını inceledi. Temyize konu olan itirazlar reddedildi ancak mağdurun ilk ifadesinde sanıkla cinsel ilişkinin rızasıyla gerçekleştiğine dair beyanı, sanıkların eylemlerini cebir ve tehdit kullanarak işlediklerine dair yeterli delil bulunmaması, cezaların fazla tayini ve raporda mağdurenin ruh sağlığının kalıcı şekilde bozulmadığının belirtilmesi gibi sebeplerle hükümler bozuldu. Karar sonrasında kanunların yeniden düzenlenmesi ve Anayasa Mahkemesi'nin kısmi iptal kararı nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtildi.
Kanun Maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun (TCK) 103/4. maddesi (cezaların arttırılması)
- TCK 39. maddesi ve 37/1. maddesi (cezaların tayini)
- TCK 103/6. maddesi (fazla cezaya hükmedilmesi)
- Kanunlar arası çelişki durumunda TCK'nın 7/2. maddesi (failin lehine olan kanunun uygulanması ve infaz edilmesi)
- TCK'nın 53. maddesi (Anayasa Mahkemesi'nin kısmi iptal kararı)

14. Ceza Dairesi 2016/12012 E. , 2017/403 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkûmiyet

İlk derece mahkemesince verilip re"sen de temyize tabi hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurenin soruşturma evresinde kollukta vekili huzurunda 17.10.2005 tarihinde verdiği ilk ifadesinde, sanık ..."la girdikleri cinsel ilişkinin rızası ile olduğunu beyan etmesi, tanık ..."ın dosyaya ibraz ettiği sanıkla mağdureye ait gayriresmi yapılan nikahta çekilen fotoğraf, savunmalar ile tüm dosya içeriğine göre; sanıklar ... ile..."in eylemlerini cebir ve tehditle işlediklerine dair yeterli delil bulunmadığı gözetilmeden haklarında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan hükümler kurulurken TCK"nın 103/4. maddesi ile cezaların arttırılması,
Sanıklar ...,.... ile ...."in eylemlerinin diğer sanık ..."ın eylemine yardım eden kapsamında kalmasına rağmen, haklarında TCK"nın 39. maddesi yerine 37/1. maddesinin uygulanması neticesinde cezaların fazla tayini,
Mağdurenin ruh sağlığının bozulduğuna ilişkin...... Araştırma ve Uygulama Hastahanesinden alınan 02.05.2013 tarihli raporda, mağduredeki ruh sağlığını bozukluğunun kalıcı nitelikte olmadığı bildirilmesine rağmen sanıklar haklarında TCK"nın 103/6. maddesinin tatbiki suretiyle fazla cezaya hükmedilmesi,
Hükümlerden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların ve 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 13. maddesi ile TCK"nın 103. maddesinin yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan hususlar nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafii ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, re"sen de temyize tabi hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.