Yargıtay - tan zarar gören Hazine - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/477 Esas 2020/137 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/477
Karar No: 2020/137
Karar Tarihi: 01.06.2020

tan zarar gören Hazine - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/477 Esas 2020/137 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından görülen bir tefecilik davasında, Hazine tarafından zarar gördüğü iddiasıyla katılma talebinde bulunulduğu ancak, davada ve duruşmalarda haberdar edilmediği ortaya çıktı. Mahkeme, gerekçeli kararın tebliği sonrasında katılma talebinin kabul edilmesine ve esasın incelenmesine karar verdi. Sanıklara yüklenen tefecilik suçunun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 241/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla 8 yıllık asli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu, ancak zamanaşımı süresinin son sorgu ile temyiz inceleme tarihi arasında gerçekleştiği anlaşıldı. Bu nedenle, hükümler 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve CMUK'ın 321. maddesi uyarınca bozuldu. Ancak, bu durum yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı sebebiyle ayrı ayrı düşmesi kararlaştırıldı. Kararda geçen kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 241/1. ve 66/1-e maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, ve CMUK'ın 321, 322/1 ve 5271 sayılı CMK'ın 223/8. maddeleri.

9. Ceza Dairesi 2020/477 E. , 2020/137 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suçtan zarar gören : Hazine
Suç : Tefecilik

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargılama aşamasında dava ve duruşmalardan haberdar edilmeyen Hazinenin 25/06/2014 tarihli bozma ilamı öncesinde gerekçeli kararın tebliği üzerine 26/12/2012 havale tarihli dilekçe ile temyiz ve katılma iradesini ortaya koyduğu anlaşılmakla katılma talebinin CMK"nın 237/2, 260. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak kabulüne ve esasın incelenmesine karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Suç tarihinin gerekçeli karar başlığında son ödünç paranın verildiği Eylül 2010 tarihi yerine 24/06/2011 olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir.
Sanıklara yüklenen tefecilik suçunun 5237 sayılı TCK"nın 241/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e maddesine göre 8 yıllık asli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu, zamanaşımını en son kesen 12/03/2012 tarihli sorgu ile temyiz inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından ve hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek
CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden sanıklar hakkında açılan kamu davalarının aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca zamanaşımı sebebiyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE, 01/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.