Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2013/10513 Esas 2018/2332 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/10513
Karar No: 2018/2332
Karar Tarihi: 08.03.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2013/10513 Esas 2018/2332 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin uyuşturucu madde bulundurma suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûm olduğunu belirtmiştir. Dosyanın incelenmesinin ardından delillerin yeterli olduğu ve suçun gerçekleştiği tespit edilmiştir. Ancak, sanığın fiilleri sırasında 15-18 yaş grubunda olduğu için cezada indirim yapılması gerektiği gözetilmemiştir. Ayrıca, sanığın ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesinin mümkün olmadığı ve hükmün bu yönde verilmesinin yasaya aykırı olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 31. maddesi (15-18 yaş arası suç işleyenlerde ceza indirimi)
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 106. maddesi (adli para cezasının hapse çevrilememe durumu)
- 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun (adli para cezasının tahsil edilmesi yöntemi)

10. Ceza Dairesi 2013/10513 E. , 2018/2332 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : .... Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile aşağıda belirtilenlerin dışındaki yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Fiilleri işlediği sırada 15-18 yaş grubunda bulunan sanık hakkında tayin olunan cezadan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 31. maddesinin 3. fıkrası gereğince indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 106. maddesinin 4. fıkrasında, “Çocuklar hakkında hükmedilen adli para cezasının ödenmemesi halinde, bu ceza hapse çevrilmez. Bu takdirde onbirinci fıkra hükmü uygulanır.” hükmünün öngörülmüş olması karşısında; sanığın ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesinin olanaklı olmadığı ve sözü edilen maddenin 11. fıkrası uyarınca 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"a göre tahsil edilmesi gerektiği gözetilmeden, “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin” belirtilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 08.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.