Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5282 Esas 2019/5644 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5282
Karar No: 2019/5644
Karar Tarihi: 25.04.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5282 Esas 2019/5644 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine karar verdi. Sanıkların müdafileri tarafından yapılan temyiz itirazları incelenerek reddedildi. Ancak, sanık ...'ın tutukluluk süresinin cezasından mahsup edilip edilmemesi konusunda karar verilmedi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun daha önce verdiği kararlar doğrultusunda, adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Kararda, TCK'nın 85/1, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet kararı verildiği belirtildi. Ayrıca, sanık ...'ın savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle hüküm bozuldu.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 85/1 maddesi: \"Taksirle öldürme\"
- TCK'nın 62/1 maddesi: \"Taksirle bir suç işlenmesinden doğan neticeye neden olan kişi\"
- TCK'nın 50/1-a maddesi: \"Taksirle bir suçu işleyen kişinin mağdura zarar vermesi halinde\"
- TCK'nın 50/4 maddesi: \"Kusurlu Olarak bir Fiilin Sonucuna Neden Olunması\"
- TCK'nın 52/2-4 maddeleri: \"Haksız Fiilden Doğan Sorumluluk\"
- TCK'nın 53/6 maddesi: \"Suçta Hüküm Farklılığı\"

12. Ceza Dairesi 2018/5282 E. , 2019/5644 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Sanık ...: TCK"nın 85/1, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Sanık ...: TCK"nın 85/1, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık ..."nın mahkumiyetine yönelik temyiz incelemesinde;
Sanık ..."nın tutuklulukta geçirdiği sürenin, TCK"nın 63. maddesi uyarınca hükmedilen cezasından mahsup edilmesine karar verilmemiş ise de, bu hususun infaz aşamasında değerlendirilebileceği dikkate alınarak bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafilerin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
2- Sanık ..."ın mahkumiyetine yönelik temyiz incelemesinde de ;
Duruşmadan bağışık tutulmaya yönelik bir talebi bulunmayan sanık ..."ın, talimat mahkemesince alınan beyanı sırasında, ifadesini esas mahkemesi huzurunda vermek isteyip istemediği sorulmadan, sanığın, CMK"nın 196/2. maddesine aykırı şekilde yapılan sorgusuna dayalı olarak yokluğunda mahkumiyet kararı verilmek suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Kanuna aykırı olup, sanık ..."ın müdafisinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak sair yönler incelenmeksizin BOZULMASINA, 25/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.