Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 1)Sanıklar ... ve ... hakkında; 2863 sayılı Kanunun 67/1, 5237 sayılı TCK"nın 50/1-a, 52/2-4.maddeleri uyarınca mahkumiyet,
2)Sanık ... hakkında; 5271 sayılı CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca beraat,
3)Sanık ... hakkında; 5237 sayılı TCK"nın 64/1, 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca düşme

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanıklar ... ve ..."nün mahkumiyetlerine; sanık ..."in beraatine; sanık ... hakkında açılan davanın düşmesine ilişkin hükümler, sanıklar ... ve ... müdafii ile katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin “07/01/2007” şeklinde gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
1-Sanık ..."in beraatine, sanık ... hakkında açılan davanın düşmesine ilişkin hükümlerin incelenmesinde;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, yüklenen suçun sanık ... tarafından işlendiğinin sabit olmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan ve sanık ... hakkında açılan davanın, sanığın 08/06/2011 tarihinde öldüğü gerekçe gösterilerek mahkemece düşmesine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığından, katılan vekilinin, beraat ve düşme kararlarının hukuka aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, sanık ..."in beraatine, sanık ... hakkında açılan davanın düşmesine ilişkin hükümlerin isteme uygun olarak ayrı ayrı ONANMASINA,
2-Sanıklar ... ve ..."nün mahkumiyetlerine ilişkin hükmün incelenmesine gelince;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanıklar hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafinin, sanıkların atılı suçu işlediklerine dair somut kanıt bulunmadığına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a-Bir tam gün karşılığı takdir edilen adli para cezasının miktarı belirlenirken uygulanan kanun maddesinin eksik gösterilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
b-5271 sayılı CMK"nın 326/2. maddesi uyarınca yargılama giderlerinin sanıklardan “sebebiyet verdikleri oranda” alınması gerektiği gözetilmeksizin, “zincirleme bir biçimde” tahsiline karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanıklar müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının (3) numaralı bendinin dördüncü paragrafında yer alan “5/2” ibaresi hükümden çıkarılarak yerine “52/2” ibaresinin eklenmesi; yedinci paragrafında yer alan “zincirleme bir biçimde” ibaresi hükümden çıkarılarak yerine “sebebiyet verdikleri oranda” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.