Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/6127 Esas 2018/288 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6127
Karar No: 2018/288
Karar Tarihi: 25.01.2018

Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/6127 Esas 2018/288 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık hakkında Suç Eşyasının Satın Alınması veya Kabul Edilmesi suçu nedeniyle 1 yıl hapis ve 60 gün adli para cezası verildi. Ancak hapis cezasının günlüğü 20 TL'den hesaplama yapılarak adli para cezasına dönüştürüldü ve 5237 sayılı TCK'nın 50/1-a maddesi uyarınca bir miktar arttırılarak 1,500 TL yerine 1,600 TL adli para cezasına çevrildi. Tekerrür uygulamasına esas alınan mahkûmiyetin uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olması ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması nedeniyle tekerrür uygulanamayacağına karar verildi. Bu nedenle, mahkemenin kararı reddedildi ve temyiz isteği kabul edilmedi. Kanun Maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 165/1, 43/1, 50/1-a ve 191. maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2017/6127 E. , 2018/288 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Temyiz isteminin reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 165/1 maddesi uyarınca belirlenen 1 yıl hapis ve 60 gün adli para cezasından, yasada hapisle birlikte öngörülen adli para cezasında aynı Kanun"un 43/1. maddesi uyarınca 1/4 oranında arttırım yapılırken, 75 gün karşılığı adli para cezası yerine 80 gün karşılığı adli para cezasına, 5237 sayılı TCK"nın 50/1-a maddesine göre hükmolunan hapis cezasının günlüğü 20 TL"den paraya çevrilirken 1,500 TL yerine 1.600 TL adli para cezasına hükmedilmesi suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayin edilmesi ve tekerrür uygulamasına esas alınan ilama ilişkin mahkûmiyetin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra 18/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesi uyarınca ve anılan madde hükümleri çerçevesinde "hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına" karar verileceğinin öngörülmesi nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağının kabulünde zorunluluk bulunması nedeniyle sanık hakkında tekerrür uygulaması bakımından kanun yararına bozma isteminde bulunulmasının mahallinde değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Sanığın temyiz isteminin reddine dair mahkemece verilen 11/07/2017 gün ve 2014/419 E. – 2014/521 K. sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik temyiz itirazının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair verilen ek kararın istem gibi ONANMASINA, 25/01/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.