12. Ceza Dairesi Esas No: 2018/2631 Karar No: 2019/5588 Karar Tarihi: 25.04.2019
Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2631 Esas 2019/5588 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın avukatı ve mağdur vekili kararın temyizini istemiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından yapılan açıklamalar göz önüne alındığında, adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır. Dosya incelendikten sonra, sanık hakkında açıklanan kararın uygun olduğu sonucuna varılmıştır. Sanık müdafii temyiz itirazında bulunmuş ancak itiraz reddedilmiştir. Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiştir. Kanun maddeleri: TCK'nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4.
12. Ceza Dairesi 2018/2631 E. , 2019/5588 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi Suç : Taksirle öldürme Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü: Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır. Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusura, sanığın beraatine karar verilmesi, cezanın ertelenmesi, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi gerektiğine, katılanlar vekilinin ise bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 25/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.