Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/2749 Esas 2022/1854 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Soruşturma evresindeki ifadesinde yüzünü net olarak gördüğü sanığı tekrar görse kesinlikle tanıyacağını belirtmesine rağmen olaydan birkaç gün sonra düzenlenen 17.05.2012 tarihli canlı teşhis tutanağına göre sanığı kesin olarak teşhis edemediği anlaşılan mağdurenin, duruşmada alınan 12.02.2013 günlü ifadesinde ise olay anında sanığı net görmediğini, zira apartmanın loş olduğunu beyan etmesinin ardından devamında celsede hazır bulunan sanığı iyi bir şekilde incelediğini ve istismar eylemini gerçekleştiren kişinin sanık olduğunu söylemek suretiyle çelişkili anlatımlarda bulunması, savunma ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 02.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.