Saldırı amaçlı bıçak taşımak suçundan sanık ..."un, 6136 sayılı Ateşli Silâhlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun"un 15/son, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 500,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Balıkesir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 08/12/2014 tarihli ve 2014/291 esas, 2014/368 sayılı kararını kapsayan dosyası ile ilgili olarak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 10/04/2018 tarihli ve 2014/15-487 esas, 2018/151 sayılı kararında "5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının sanık hakkında hukuki bir sonuç doğurmayacağı hüküm altına alınmış ise de; sanığın belirli sürelerle denetime tabi tutulmasını öngörmesi, adli sicile işlenmese dahi kendisine mahsus bir sisteme kaydedilmesi, 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikten sonra ikinci kez hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesine engel teşkil etmesi, yine müsadere, yargılama giderleri ve bu kapsamda vekâlet ücretinin sanığa yüklenmesi bakımından hukuki etkilerinin bulunması nedenleriyle bu karar, esasında kesin bir hükmün bir kısım hukuki sonuçlarını doğurmaktadır. Bu bağlamda temyiz ve istinaf kanun yollarından geçmeksizin kesinleşen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların ülke sathında uygulama birliğine ulaşmak ve ciddi boyutlara ulaşan hukuka aykırılıkların toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi amacıyla olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma konusu yapılabileceği kabul edilmelidir." şeklinde belirtildiği üzere hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların kanun yararına bozmaya konu yapılabileceği nazara alınarak yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, suçta kullanıldığı belirtilen ve mağdurun yararlanmasına sebebiyet veren bıçağın ele geçirilemediğinin anlaşılması karşısında, ele geçirilemeyen ve dolayısıyla 6136 sayılı Kanun kapsamında yasak niteliği haiz silahlardan olup olmadığına ilişkin tespit bulunmayan bıçak nedeniyle sanığın mahkûmiyetine karar verilemesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 04.09.2019 gün ve 728 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 13.09.2019 gün ve KYB/2019-87925 sayılı ihbarnamesi ile dairemize tevdii kılınmakla incelendi.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre, hükümlünün aşamalarda atılı suçu kabul etmemesi ve suça konu bıçağın ele geçirilememesi karşısında; bıçağın 6136 sayılı Kanun kapsamında yasak niteliğini haiz silahlardan olup olmadığının belirlenememesi nedeniyle 6136 sayılı Kanun 15/1. maddesinin oluşmayacağı, ayrıca suça konu bıçağın yağma ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarında da kullanıldığı ve hükümlünün bu suçlardan da mahkumiyetine karar verildiği anlaşılmakla; "sırf saldırıda kullanmak amacıyla taşıma" suçunun unsurunun oluşmadığı ve bu nedenle hükümlünün ayrıca 6136 sayılı Kanun"un 15/4. maddesi uyarınca cezalandırılamayacağı gözetilmeden beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Yasaya aykırı ve Adalet Bakanlığı"nın Kanun Yararına Bozma istemine dayalı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının ihbarname içeriği bu itibarla yerinde görüldüğünden Balıkesir 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 08.12.2014 tarihli, 2014/291-368 Esas-Karar sayılı kararının CMK"nın 309/4-d maddesi uyarınca BOZULMASINA, yüklenen fiilin hükümlü tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle hükümlünün 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçundan CMK.nın 223/2-e maddesi uyarınca beraatine, mahkemece hükmedilen cezanın kaldırılmasına ve infaz edilmemesine, dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.03.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.