Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının ödenmemesi halinde TCK"nın 52/4. maddesi gereğince ihtarat yapılmamış ise de Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş olup; 20.11.2014 tarihli Adli Tıp raporuna göre, katılanın duyularından ya da organlarından birinin işlevinin zayıflaması ya da yitirilmesi açısından değerlendirilmesi için olay tarihinden en az 12 ay sonra yeniden muayene edilerek rapor verilebileceği belirtilmiş olup bu süre beklenmeden hüküm kurulduğu anlaşılmışsa da aleyhe temyiz olmadığından bu husus bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna, kusur oranına ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, 25.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.