Vergi Usul Kanununa Muhalefet - tefecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6481 Esas 2018/3683 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet, tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.  
Sahte fatura düzenleme suçu yönünden; birleşen tefecilik suçu dosyasında dinlenen tanık beyanlarında, nakit ihtiyaçlarını karşılamak için sanıkla görüştüklerini, kredi kartlarından işlem yaptıktan sonra çekilen miktardan, komisyon miktarını düşen sanığın, kalan kısmı nakit olarak ödediği yönündeki beyanları karşısında, tefecilik suçunun sabit olduğunun kabulü ile, dosya kapsamında bulunan fatura örneklerinin heyet tarafından yapılan incelenmesinde, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 227. maddesinin 3. fıkrası ve 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içerdiğinin anlaşılması karşısında gerçek alış verişe dayanmayan işlemlerin sahte faturalarla belgelendirildiği kanaatine ulaşan mahkeme kabul ve uygulamasının isabetli olduğu cihetle, tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamada, toplanan deliller karar yerinde incelenip, suçların sübutu kabul, oluş ve soruşturma sonucuna uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebebin nitelik ile derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafileriinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 18.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.