Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/4815 Esas 2017/2269 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/4815
Karar No: 2017/2269
Karar Tarihi: 10.04.2017

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/4815 Esas 2017/2269 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedildi. Ancak, tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri sırasında aynı suçu işlediği anlaşıldı. TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasına göre, bu durumda ikinci suçun ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmayacağı belirtildiği için, ikinci davanın kovuşturma şartı olmadığı gerekçesiyle davanın düşmesine karar verildi. Karar, 6545 sayılı Kanun'un 68. Maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. Maddesinin 5. Fıkrasına dayanılarak verilmiştir.

20. Ceza Dairesi 2015/4815 E. , 2017/2269 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Bitlis Sulh Ceza Mahkemesi’nin 20.06.2012 tarihli 2012/82 E. 2012/228 K. sayılı kararı ile sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedildiği, sanığın atılı suçu tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlediği anlaşılmakla; hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA, 10.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.