Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9156 Esas 2019/5548 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9156
Karar No: 2019/5548
Karar Tarihi: 24.04.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/9156 Esas 2019/5548 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, park ettiği yerden çıkarak yapması yasak olan U dönüşünü dikkatsizce ve arkadaki trafiği kontrol etmeden yapması sonucu arkasından gelen motosiklete çarptı ve kazaya sebep oldu. Sanık, bilinçli taksir koşullarının oluştuğu için TCK'nin 22/3. maddesi gerektiğini dikkate alınmadan suçlu bulundu ve mahkum edildi. Mahkeme kararı temyiz edildi ancak reddedildi. Hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı. Kararda TCK'nin 89/1, 89/2-b, 62, 52/2 ve 4. maddeleri uyarınca mahkumiyet hükmü verildi.
12. Ceza Dairesi         2017/9156 E.  ,  2019/5548 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Taksirle yaralama
    Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2, 4.maddeleri uyarınca mahkumiyet

    Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Sanığın yolun sağında aracını park ettiği yerden çıkarak U dönüşü yapılmasının yasaklandığı olay mahallinde, arkadan gelen trafiği kontrol etmeden, dikkatsiz biçimde sola yönelmesi ve U dönüşü yapmaya çalışması sonucu, arkasından sol şeridi takiben gelmekte olan katılanın yönetimindeki motosiklete çarparak kazaya sebep olduğu olayda, sanık yönünden bilinçli taksir koşullarının oluştuğunun ve hakkında TCK"nın 22/3. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
    Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 24/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.








    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.