Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Her biri hakkında CMK’nın 223/2-a maddesi gereğince beraat

Taksirle yaralama suçundan sanıkların beraatine ilişkin hükümler katılan zorunlu vekili ve katılan tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya incelenen dosya kapsamına göre katılan zorunlu vekilinin ve katılanın sanıkların kusurlu olduğuna yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Mahkemece kabul edilen oluş karşısında, yüklenen suçun sanıklar tarafından işlendiğinin sabit olmadığının kabulü ile beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, “atılı suç bakımından TCK"nın 89. maddesi kapsamında sanıkların TCK"nın 22. maddesi çerçevesinde dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı davranmak suretiyle üzerlerine atılı taksirle yaralama suçunu işledikleri kanaatine varılmadığından, dosyada mevcut deliller kapsamında unsurları oluşmayan suçtan CMK"nın 223/2-a maddesi uyarınca sanıkların ayrı ayrı BERAATLERİNE,” karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının (1) nolu bendi çıkarılarak yerine “Her ne kadar sanıklar hakkında taksirle yaralama suçundan dava açılmış ise de; yüklenen suçun sanıklar tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle, CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca sanıkların ayrı ayrı beraatlerine” cümlesinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan beraate ilişkin hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.