11. Ceza Dairesi 2017/6911 E. , 2018/3665 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet
I- Sanık hakkında sahte fatura kullanmak suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin karara yönelik katılan vekili ve Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık hakkında ...’nın 08/07/2011 tarih ve ...sayılı vergi suçu raporunun hem sahte fatura kullanmak hem de sahte fatura düzenlemek suçuna ilişkin olduğu, ancak 26/07/2011 tarihli vergi suçu raporu mütalaasının yalnızca sahte fatura düzenlemek suçuna ilişkin düzenlendiği, Antalya Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 20/10/2011 tarih 2011/24190 E. sayılı iddianamesi ile sanık hakkında hem sahte fatura düzenlemek hem de sahte fatura kullanmak suçundan kamu davası açıldığı anlaşılmakla; birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olan “sahte fatura kullanmak” ve “sahte fatura düzenlemek” suçlarının birbirine dönüşmeyeceği gözetilmeden, sahte fatura kullanmak suçundan 5271 sayılı CMK"nın 223/8. madde ve fıkrası gereğince öncelikle durma kararı verilerek 2009 ve 2010 takvim yıllarına ilişkin sahte fatura kullanmak suçundan 213 sayılı VUK"nun 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceği sorulup, sonucuna göre kullanma suçundan açılan davadan karar verilmesi gerekirken TCK’nın 44. maddesi gereğince sahte fatura düzenlemek suçundan ceza verildiği, bu nedenle kullanma suçundan ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilmesi,
II- Sanık hakkında 2009, 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçundan kurulan hükümlere yönelik katılan vekili, sanık ve Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
1- Sanığın savunmalarında ve temyiz dilekçesinde suçlamayı kabul etmediğini, muhasebecisi olan ... ile ...ve ... isimli kişilerin kendi adına olan faturaları sattığını beyan etmesi ve sahte fatura düzenleme suçunda suçun maddi konusunun fatura olması ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanun"un Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından, hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de faturaların Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından;
A- Her takvim yılına ilişkin suça konu fatura asıl ya da onaylı suretlerinden kanaat oluşturacak sayıda temin edilip dosya arasına konulması ve incelenerek kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadıklarının tespit edilmesi,
B- Faturaların kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıdığının anlaşılması halinde ise;
a- Sanığın aşamalardaki savunmasında bildirdiği ...,... ve ..."un CMK"nın 48. maddesi kapsamında tanık olarak beyanlarına başvurulması,
b- Suça konu faturaları kullandığı belirtilen şirket yetkilileri haklarında bu faturalardan dolayı kamu davaları açılıp açılmadığı sorulup varsa getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin bu dosyaya aktarılması; gerektiğinde faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişiler tanık olarak dinlenerek, sözü edilen faturaları kimden ve hangi hukuki ilişkiye dayanarak aldıklarının ve bunlarla ilgili belgeler olup olmadığının, sanığı tanıyıp tanımadıklarının sorulması,
c- Faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden, mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim ve tesellüm belgeleri, bedelinin ödendiğine dair ticari teamüle uygun, kanıtlama yeterliliği olan banka hesapları ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgeler araştırılarak getirtilip dosya arasına konulması, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a- Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas sabıkası olmasına rağmen hakkında TCK"nın 58. madde hükümlerinin uygulanmaması,
b- 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekili, sanık ve Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
