Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/6182 Esas 2017/243 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/6182
Karar No: 2017/243
Karar Tarihi: 19.01.2017

Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/6182 Esas 2017/243 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın çocukların nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkûm edilmesinin yerinde olduğunu ancak Adli Tıp Kurumu'nun raporunda, mağdurenin ruh sağlığındaki bozulmanın sanığın işlediği eylemden mi yoksa sonraki süreçteki stres ve çatışmalardan mı kaynaklandığı hususunda şüphe oluştuğunu ve bu şüphenin sanık lehine değerlendirilmesi gerektiğini belirtti. Bundan dolayı, 5237 sayılı TCK'nın 103/6. maddesi uyarınca fazla ceza tayini yapıldığından hüküm bozuldu. Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verdiği ve bu nedenle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği de vurgulandı. Kararda geçen kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/6. ve 53. maddeleri, 6545 sayılı Cinsel Suçların Fer'i Hükümlerinin Düzenlenmesi ve Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ve 6763 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun.

14. Ceza Dairesi 2016/6182 E. , 2017/243 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkûmiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile 02.12.2016 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunla getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulu tarafından düzenlenen 23.01.2013 tarihli ek-raporda, mağdurede ""Majör Depresyon"" denilen psikiyatrik bozukluğun tespit edildiğinin belirtilmesi ve aynı raporun sonuç bölümünde ise tespit edilen ruh sağlığını bozacak mahiyet ve derecede olan bu bozukluğun iddia edildiği gibi cinsel istismara bağlı ortaya çıkabileceği; ancak bu psikiyatrik tablonun hile, şiddet veya zorlama olmaksızın mağdurenin erken yaşta cinsel deneyim yaşamasına bağlı olabileceği gibi olay sonrası gelişen psikososyal stres ve çatışmalar nedeniyle de ortaya çıkabileceği, bunlar arasında tıbben ayrım apılamayacağının mütalaa olunması karşısında, mağdurenin ruh sağlığındaki bozulmanın sanığın işlediği nitelikli cinsel istismar eyleminden mi yoksa sonraki süreçte gelişen psikososyal stres ve çatışmalardan mı kaynaklandığı hususunda şüphe oluştuğu ve şüphenin de sanık lehine değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, hakkında koşulları oluşmadığı halde 5237 sayılı TCK"nın 103/6. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
Hükümden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.