Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/43238 Esas 2016/2660 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/43238
Karar No: 2016/2660
Karar Tarihi: 02.02.2016

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/43238 Esas 2016/2660 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, bir alacağın tahsili talebi üzerine yapılmıştır. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne ve davalıdan toplam 1.124,02 TL'nin tahsiline karar vermiştir. Ancak davalının temyiz başvurusu, 2.080 TL olan parasal sınırdan daha düşük olduğu için reddedilmiştir. Kararın kanuni dayanağı, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 427/2 ve 440/III-2 maddeleridir.

13. Hukuk Dairesi 2015/43238 E. , 2016/2660 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... İle ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında Ankara 19. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 25/06/2015 gün ve 2014/287-2015/237 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, ıslahla birlikte toplam 1.126,91 TL alacağın tahsilini istemiş, mahkemece, 25.06.2015 tarihinde davanın kısmen kabulüne 1.124,02 TL"nin davalıdan tahsiline, karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-2 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 02/02/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.