Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/6289 Esas 2017/226 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/6289
Karar No: 2017/226
Karar Tarihi: 18.01.2017

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/6289 Esas 2017/226 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kişiyi hürriyetinden yoksun bırakmak suçlamağıyla asliye ceza mahkemesinde yargılanmıştır. Mahkeme, kasten yaralama suçlamasından sanığı mahkûm etmiştir. Davanın temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Ceza Genel Kurulu, hükümde başvurulacak kanun yolu, süresi, mercii ve başvuru şeklinin açıkça gösterilmesi gerektiğini açıklamıştır. Ancak sanık, duruşmada hazır bulunmasına rağmen kanun yolu ile ilgili yanıltıcı açıklama nedeniyle temyiz süresinin başlangıç tarihini bilemediği için süresinde başvuramamıştır. Dosyanın incelenmesi sonucunda, sanığın adli para cezasına çarptırıldığı ve hapis cezasının zorunlu olduğu halde bu cezanın kullanılmadığı ortaya çıkmıştır. Kanuna uygun tavsif ve tatbikat yapıldığından, sanığın temyiz itirazlarının reddedilmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri 5271 sayılı CMK'nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleridir. Sanık hakkında ise 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca kasten yaralama suçundan eylemine uyan aynı kanunun 86/2. maddesinde seçimlik olarak öngörülen hapis ve adli para cezalarından hapis cezasına hükmedilmesinin zorunlu olduğu belirtilmiştir

14. Ceza Dairesi 2016/6289 E. , 2017/226 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Kasten yaralama suçundan mahkûmiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.11.2006 gün ve 2006/213-229 sayılı Kararında ayrıntısı açıklandığı üzere, 5271 sayılı CMK"nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri gereğince kararda başvurulacak kanun yolu, süresi, mercii ve başvuru şeklinin açıkça gösterilmesi gerektiği, aksi halde aynı Kanunun 40. maddesi uyarınca eski hale getirme nedenlerinin oluşacağı, 21.01.2014 tarihli duruşma tutanağına göre sanık Segbis sistemi aracılığıyla duruşmada hazır bulunduğu halde hüküm kurulurken kanun yolu ile ilgili yapılan açıklamada “...hükmün taraflara tebliğinden itibaren 7 gün içinde...” temyiz edilebileceği belirtilmek suretiyle sanığın kanun yoluna başvuru süresinin başlama tarihi konusunda yanıltıldığı anlaşılmakla, gerekçeli kararın 29.01.2014 tarihinde tebliği üzerine kanuni süresinde verilen 03.02.2014 tarihli dilekçe ile yapılan temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede gereği düşünüldü:
Adli sicil kaydına göre, tekerrüre esas mahkûmiyeti bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca kasten yaralama suçundan eylemine uyan aynı Kanunun 86/2. maddesinde seçimlik olarak öngörülen hapis ve adli para cezalarından hapis cezasına hükmedilmesinin zorunlu olduğu gözetilmeden, yazılı şekilde adli para cezası tayin edilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma; duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin eleştiri dışında unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 18.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.