Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/3274 Esas 2019/1710 Karar Sayılı İlamı

19. HUKUK DAİRESİ
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının bozmaya uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, davalı bankanın yaptığı icra takibine dayanak 20/10/1999 tarih ve 384 sayılı kredi sözleşmesindeki imzanın davacıya ait olmadığını ileri sürerek davacının borçlu olmadığının tespitine ve kötüniyet tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda davanın kabulüne dair verilen karar Dairemizin 24.05.2016 tarih 2016/5478 esas, 2016/9329 karar sayılı ilamı ile ve "Yerel mahkemenin yargılamayı sonuçlandırdığı kısa kararda “1- Davanın kabulü ile davacının, takip dayanağı 20.10.1999 tarihli ve 99/384 sayılı Tarımsal Krediler İkraz Sözleşmesi olan ... İcra Müdürlüğü"nün 2009/828 Esas sayılı dosyası nedeniyle davalıya borçlu olmadığının tespitine, 2-Sair hususların gerekçeli kararda gösterilmesine,” denildiği halde, gerekçeli kararda “ 1- Davanın kabulü ile, davacının, takip dayanağı 20.10.1999 tarihli ve 99/384 sayılı Tarımsal Krediler İkraz Sözleşmesi olan ... İcra Müdürlüğü"nün 2009/828 Esas sayılı dosyası nedeniyle davalıya borçlu olmadığının tespitine, 2-Davacının tazminat talebinin reddine, ” denilmiştir. Böylece tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır. Bu hal HMK"nun 298/2. maddesine aykırılık teşkil ettiğinden, 10.04.1992 gün ve 1991/7 E. 1992/4 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı uyarınca bir hüküm kurulmak üzere kararın bozulması gerekmiştir. " gerekçesi ile bozulmasına karar verilmiştir. Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda, Adli Tıp Kurumu Fizik İhtisas Dairesinin 25.12.2014 tarihli raporunda söz konusu imzanın mevcut mukayese imzalarına kıyasla davacının eli ürünü olmadığının belirtildiği, dava konusu sözleşme ile davacıya kullandırılan kredinin davacıya ödenmesine ilişkin 20.10.1999 tarihli makbuzda ödemenin "toplu ikrazat" şeklinde yapıldığı ve davalı bankanın kötüniyetli olduğu yönünde herhangi bir delil bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne ve davacı vekilinin tazminat talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporundaki mukayese belgeleri arasında dava konusu kredi sözleşmesinden önceki tarihli davacının imzasını içeren belge asılları bulunmadığından bilirkişi raporu yetersizdir. Mahkemece davacının davaya konu kredi sözleşmesi tarihine yakın ,önceki ve sonraki tarihli bol miktarda samimi imzalarını içeren belge asıllarının resmi kurumlardan getirtilerek grafoloji konusunda uzman bilirkişi aracılığıyla yeniden inceleme yaptırılarak alınacak rapor doğrultusunda bir karar verilmesi gerekir. Mahkemece yetersiz incelemeye dayalı rapora dayanılarak karar verilmesi yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 14/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.